●

پروسه گرفتن مجوز خرید و مالکیت سلاح در کانادا

در این پست ما فقط به مجوز هایی که برای مهاجرهایی مانند ما کاربرد دارد می پردازیم و به انواع دیگری که مربوط به دارندگان سلاح های غیرمجاز پیش از غیرمجاز اعلام شدنشان در بیست سال قبل مربوط می شود یا کسانی که سلاح های قدیمی را از طریق وراثت دریافت کرده اند کاری نداریم.
دو نوع مجوز مورد بحث عبارتند از:

مجوز "مالکیت و خرید" مخصوص سلاح های بدون محدودیت
PAL (Possession and Acquisitions License)
و
مجوز "مالکیت و خرید" مخصوص سلاح های با محدودیت
RPAL (Restricted Possession and Acquisition License)

برای اخذ آنها باید:

- حداقل 18 سال سن داشته باشید. (مجوز مخصوصی برای متقاضیان بین 12 تا 17 سال صادر می شود که با حضور یک نفر صاحب مجوز اصلی – معمولا والدین - و با قرض گرفتن سلاح برای تمرین یا شکار اجازه استفاده دارند که ما به این موضوع نمی پردازیم).

- مقیم دایم کانادا محسوب بشوید. (یعنی اقامت دایم کانادا را داشته باشید یا لااقل شش ماه از اقامت شما در کانادا گذشته باشد). (برای کسانیکه مقیم نیستند مجوز مخصوص دیگری صادر می شود که در اینجا به آن نمی پردازیم).

- فاقد سابقه جنایی باشید و یا بهر دلیل به حکم دادگاه اجازه داشتن سلاح از شما گرفته نشده باشد. اگر کمتر از 4 سال باشد که در کانادا اقامت دارید باید یک گواهی عدم سوء پیشینه از کلانتری محل بگیرید.

- دوره "ایمنی مربوط به سلاح های گرم در کانادا" (Canadian Firearms Security Course) را گذرانیده باشید و امتحان تئوری و عملی آن را قبول شده باشید. این دوره برای سلاح های بدون محدودیت یک و نیم روز و برای سلاح های با محدودیت دو روز است (که شامل آن دوره به اضافه دوره مخصوص سلاح های با محدودیت می شود، اما اگر مجوز بدون محدودیت دارید تنها یک دوره نیم روزه کفایت می کند). موسسات متعددی این دوره ها را برگزار می کنند و هزینه این دوره ها برای یک دوره یک روز و نیم – بسته به آموزشگاه – بین 145 تا 250 دلار و برای یک دوره کامل – برای هر دو گروه – بین 200 تا 300 دلار است.




(بعد از قبولی، موسسه آموزشی کارنامه شما را برای دفتر رئیس سلاح های گرم استان مورد نظر می فرستد (در انتاریو Chief of Firearms of Ontario) و بعد از ثبت در دفتر آنرا برای شما پس می فرستند.


- فرم مربوط به درخواست مجوز را پرکرده، به همراه چک یا مانی اردر یا اطلاعات کارت اعتباری و یک قطعه عکس به ضمیمه کارنامه برای دفتر پلیس سواره سلطنتی کانادا (RCMP) می فرستید.

این پروسه می تواند تا 45 روز طول بکشد و در خلال آن می توانید وضعیت پرونده خود را در سایت مربوطه پیگیری کنید. ضمنا برای ثبت سلاح های خریداری شده و نیز اعلام تغییر نشانی می توانید از همین سایت استفاده نمایید.

بعد از آمدن کارت از طریق پست می توانید برای خرید سلاح اقدام کنید. البته دقت کنید که جای نگهداری برای این سلاح ها باید از قبل آماده باشد (اتاق زره پوش یا کمد فلزی محکم یا گاو صندوق بزرگ که نمونه شان را می شود در Canadian Tire یا BassPro Shop پیدا کرد).


برای دیدن فهرستی از فروشندگان سلاح گرم – بعضی وب سایت های خوبی دارند که به شرح سلاح ها و هزینه های آنها می پردازد – در انتاریو اینجا کلیک کنید.

قدم بعدی عضویت در CSSA (Canadian Shooing Sports Association) است که حکم شورای صنفی دارد و عضویت در آن برای عضویت در اغلب باشگاهها ها اجباری است و حق عضویتش شما را پوشش بیمه نیز می دهد و در حال حاضر سالانه 45 دلار است.

قدم بعدی پیدا کردن باشگاهی است که حوزه سلاح های مورد علاقه تان پوشش دهد و از نظر تردد نیز در فاصله مناسبی باشد. اغلب این باشگاه ها هزینه سالانه ای حدود 350 دلار (برای یک نفر و چیزی بین 15 تا 30 دلار برای عضو دیگر خانواده) و نیز هزینه ثبت پرونده (یکبار و حدود 300 دلار) دارند. برای دیدن فهرستی از باشگاههای انتاریو اینجا کلیک کنید.

ناگفته پیداست که ورزش تیراندازی، در مقایسه با سایر رشته ها، رشته گران و پرخرجی است اما مانند سایر رشته های ورزشی از نمونه ایرانی اش بسیار کم خرج تر است. دلیل آن باز بودن حق انتخاب در خرید سلاح و آزاد بودن واردات آن به کاناداست.

در ایران به دلیل ممنوعیت واردات اسلحه شکاری، اسلحه های موجود خیلی قدیمی (گاها 40 ساله) و بسیار گران هستند. فی المثل یک تفنگ گلوله زنی وینچستر که نوی آنرا در کانادا می شود حدود 900 دلار (تقریبا 750 هزار تومان) خریداری کرد، نمونه 35 ساله اش را به 5 میلیون تومان معامله می کنند. تفنگ های نو تر و کم کارکرده تر تا 15 میلیون تومان خرید و فروش می شوند! با این مبلغ شما می توانید در کانادا مجموعه ای متجاوز از 20 قبضه سلاح کمری و تفنگ خفیف و ساچمه زنی و گلوله زنی با دوربین و بدون دوربین مرغوب و مارکدار درست کنید!

ذکر این نکته نیز مهم است که در ایران مهمات در سال جیره بندی مشخص دارند در حالیکه چنین محدودیتی در کانادا وجود ندارد و این امکان تیراندازی تمرینی بیشتری به علاقه مندان می دهد و در آینده مصرف مهمات ایشان را به نحو چشمگیری کاهش می دهد.

البته صنایع دفاع ایران اقدام به تولید دو نوع سلاح شکاری ساچمه زنی (یک لول و دولول بغل) و یک نوع گلوله زنی می کند بنام های نخجیر 1 و 2 و 3 که کمیاب و نوبتی با صف طولانی هستند که در رابطه با آنها بعدا صحبت خواهیم کرد.

روز خوش
شمخال میرزا

Link to this log     لینک به این نوشته - 10:24 AM -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: