|
وضعیت هوای تورنتو
Toronto's Weather 
|
|
برای دیدن وضعیت هوای سراسر کانادا اینجا کلیک کنید
Click here for Canadian Weather Status |
|
|
تورنتو Toronto
|
|
ونکوور Vancouver
|
|
تهران Tehran
|
● شکار خرس سیاه – Black bear – قسمت یکم
در این سلسه مقاله، به بررسی دقیقتر نخجیرهای مجاز انتاریو می پردازیم و خصوصیات این حیوانات، جزئیات مربوط به زندگی آنها، نحوه شکار، مجوزهای لازم، شکارگاهها، کالیبرهای مناسب برای شکار آنها، نحوه پاک کردن گوشت و حفظ آن و سایر نکات قابل ملاحظه در مورد آنها می پردازیم.
دانستنی های خرس سیاه
خرس سیاه آمریکایی که نام علمی آن Ursus americanus است، بیشترین گونه خرس موجود در آمریکای شمالی است ( بقیه گونه ها عبارتند از خرس قهوه ای و گریزلی و خرس قطبی). این خرس در تمام استان های کانادا – به غیراز جزیره پرنس ادوارد – به فراوانی پیدا می شود. بر خلاف پسرعموی قهوه ای رنگش که اروپایی الاصل است، این خرس طی دو میلیون سال گذشته در قاره آمریکا به تکامل ادامه داده است.
خرس های بالغ چشم های ریز، گوش های گرد و پوزه کشیده و دم کوتاه دارند. قوه بویایی شان فوق العاده قوی است. با وجود اینکه خرس سیاه می تواند روی پا های عقبی خود بایستند و راه برود ولی غالبا به شکل چهار دست و پا تردد می کند. دلیل عمده ایستادن خرس بر سر دو پا، پیدا کردن دید بهتر یا دریافت بهتر بو است. خرس های سیاه – مانند هر شکارچی دیگر - بینایی خوبی دارند اما در مواجه با انسان که قدی بلندتر از خرس روی چهارپا دارد برای بهتر دیدنش می ایستند که اسباب وحشت افراد نا مطلع می شود در حالیکه خرس ایستاده قصد حمله ندارد و اگر بخواهد حمله کند روی چهارپا برمی گردد و غرش می کند و گوش هایش را عقب می کشد و دندان هایش را نشان می دهد.
تصویر خرس نر
تصویر خرس ماده
تصویر توله خرس
تصویر نادری از یک توله خرس زال – Albino Bear – که کنار مادرش قرار دارد
تصویر خرس عصبانی و آماده به حمله
خصیصه جالب دیگر خرس ها این است که بر خلاف سایر چهارپایان، دو پای هر طرف بدنشان با هم حرکت می کند و بجای اینکه اول پاهای جلو و بعد پاهای عقب قدم بردارند، ابتدا پاهای یک طرف بدنشان قدم برمی دارد و بعد پاهای طرف دیگر!
تصویر راه رفتن خرس
هر پنجه آنها به پنج ناخن قلابدار قوی مسلح است که برای دریدن شکار، کندن زمین و بالارفتن از درخت بکار می روند. خرس سیاه از خرس های گریزلی بسیار کوچکترند اما از انسان بسیار نیرمندتر هستند. در یک مورد ثبت شده، یک خرس جوان 55 کیلویی با نیروی پشت خود یک تخته سنگ 150 کیلویی را بلند کرده است.
تصویر پنجه خرس سیاه
حمله این حیوان به احشام و حیوانات خانگی غالبا در فصل بهار رخ می دهد. کمبود عمومی غذا در این برهه و نیز کمبود توت های وحشی و دانه های خوراکی (بادام و بلوط و گردوی جنگلی) از دلایل اصلی این معضل بشمار می روند.
این حیوان گاها با کندن پوست درخت و جویدن تنه درختان میوه به باغات صدمه می زند. هر چند خرس سیاه به گاو و اسب نیز حمله می کند اما بنظر می رسد گوسفند و بز و خوک را ترجیح می دهد و غالبا با گاز گرفتن گردن و شانه آنها را می کشد. دیده شدن ضربات پنجه خرس بر گردن رمه گواه وجود خرسی گرسنه در منطقه است. خرس ها همچنین در مواردی باعث ترس گله و پرت شدنشان از صخره ها شده اند که در بسیار از موارد قصد خرس شکار و خوردن رمه پرت شده نبوده است.
در رویارویی با انسان ها بندرت درگیری پیش می آید و موارد نادر آن مربوط به غافلگیر شدن این حیوان، ترسیدن آن یا زخمی شدن آن است. حس بویایی و قوه شنوایی قوی این حیوان در اغلب موارد او را بسیار زودتر از دیده شدن توسط انسان از حضور ایشان مطلع کرده و متواری می کند. هر چند در آمریکای شمالی از سال 2000 تا کنون 16 مورد قتل انسان توسط خرس ثبت شده است، بنظر می رسد که در طی 100 سال اخیر کل این موارد به بیش از 56 مورد نرسد.
خرس ها بدلیل دانش کم مردم از نحوه رفتار و زندگی شان، همواره مورد تنفر بوده اند و تا پیش از قرن بیستم، کشتن آنها صرفا بدلیل دیده شدنشان توسط مردم بسیار رایج بوده است. علیرغم مخالفت گروه های طرفدار حیوانات با عرضه و استفاده از محصولات تولیده شده با پوست خرس – نظیر کلاه و کت و دستکش و پتو- هنوز در بسیار از کشور ها این محصولات طرفدار دارند. یکی از مهمترین موارد آنرا می توان کلاه پوست خرس یگان پیاده گارد سلطنتی انگلستان است که در چند قرن گذشته یکی از علایم مشخصه این نیرو ها بوده است.
تصویر گارد سلطنتی انگلستان با کلاه پوست خرس
با توسعه شهرسازی و نفوذ تدریجی مناطق مسکونی به حوزه زندگی خرس ها، این موجودات شکمو کم کم انسان را به غذا ارتباط داده اند و خرس هایی که در نواحی مجاور شهرها زندگی می کنند ترسشان از انسان ها ریخته و برای دزدی غذا از سطل های زباله – و در مواردی از قنادی ها و بقالی ها – وارد نقاط مسکونی می شوند که این موضوع به افزایش موارد رویارویی انسان و خرس می انجامد و بازنده نهایی در این رقابت خرس سیاه است.
در قرن بیستم جنبه بی ضرر و سلح دوست خرس ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت و عروسک های متعدد خرس مشهور تدی بر – Teddy Bear- از روی نام بچه خرسی که توسط تئودور روزولت (رئیس جمهور آمریکا در آغاز قرن بیستم) نجات یافت ساخته شد و نیز یک خرس که توسط افسران کانادایی در جریان جنگ اول جهانی برای عملیاتی پیش قراولی استفاده می شد و توسط یک افسر جزء بنام هری کالبورن به باغ وحش لندن هدیه شده بود سوژه خلق شخصیت کارتونی وینی خرسه در کارتون های والت دیزنی گردید.
تصویر تئودور روزولت
تصویر تدی بر
تصویر هری کالبورن و وینی خرسه
تصویر شخصیت کارتونی وینی بکار رفته در کارتون های کمپانی والت دیزنی
مشخصات فیزیکی خرس
تعداد در انتاریو: 100 هزار قلاده (انتاریو یکی از بزرگترین مراکز تجمع این حیوان در آمریکای شمالی بشمار می رود.)
ابعاد فیزیکی: طول بین 150 تا 180 سانتی متر، ارتفاع در وضعیت چهارپا: 76 تا 91 سانتی متر. ارتفاع در وضعیت ایستاده تا 2.2 متر هم می رسد.
وزن: خرس های نر بین 114 تا 272 کیلو وزن دارند و ماده ها بین 43 تا 180 کیلو هستند. توله ها در بدو تولد 200 تا 450 گرم هستند.
توان جسمانی: بسیار زیاد (قادرست وزنه هایی نزدیک به سه برابر وزن خود را بلند کند). سرعت دو تا 48 کیلومتر در ساعت. شناگر قابلی است و می تواند براحتی و به سرعت از درختان بالا برود.
فصل شکار: اواسط ماه آگوست شروع شده، در سپتامبر و اکتبر به اوج می رسد و در ماه نوامبر با حرکت خرس ها به سمت خوابگاههای زمستانی خاتمه می یابد.
کالیبر مناسب برای شکار خرس:
توضیح یک : همانطور که قبلا در مورد گلوله های با چاشنی مرکزی گفتیم، اسپیتزر به معنای طرح بالستیک مرمی است که نوکی مخروطی و پایه ای استوانه ای دارند که در پایین نقطه جمع می شود و فرم گرد پیدا می کند.
تصویر فشنگ های دارای مرمی اسپیتزر
تصویر مرمی نیمه اسپیتزر – Semi-spitzer
توضیح دو: واحد وزن مرمی گرین Grain است که به جرم کل مرمی اطلاق می شود و مقیاس بسیار کوچکی است بطوریکه هر 100 گرین حدود شش و نیم گرم است.
این کالیبرها و وزن ها –- و شکل مرمی ها برای شکار خرس – و نیز شیرکوهی و گوزن - توصیه می شوند:
243 وینچستر – گرین 100 و بالاتر – مرمی نیمه اسپیتزر
6 میلیمتر رمینگتون – گرین 100 و بالاتر – مرمی نیمه اسپیتزر
7 میلیمتر – گرین 140 و بالاتر – اسپیتزر
270 وینچستر – گرین 130 و بالاتر – نیمه اسپیتزر
30-30 وینچستر – گرین 150 و بالاتر – سرصاف
06 – 30 رمینگتون – گرین 150 و بالاتر - اسپیتزر
300 وینچستر مگنوم – گرین 150 و بالاتر - اسپیتزر
308 وینچستر مگنوم – گرین 150 و بالاتر – اسپیتزر و نیمه اسپیتزر
338 وینچستر مگنوم – گرین 200 و بالاتر – اسپیتزر و نیمه اسپیتزر
44 رمینگتون – گرین 240 و بالاتر – با روکش نیمه و نوک سوراخ
همانطور که حدس می زنید دو نمونه آخر زیاده تر میزان مورد نیاز قوی هستند و کالیبرهای متداولی برای شکار خرس بشمار نمی آیند.
باید توجه کرد که فشنگ ماوزر – برنو- از نوع 8 میلیمتری ماوزر و به شکل اسپیتزر است که بطور کلی سلاح مناسبی برای شکار نیست چون بدلیل تمام فلزی بودنش درست نمی شکفد و هر چند گرین آن غالبا بالای 150 است اما بدلیل نفوذ بیش از اندازه آن، بیشتر احتمال زخمی کردن حیوان و عبور از بدن او را دارد تا کشتن آنرا و به همین دلیل برای شکار نخجیر های بزرگ چندان مورد علاقه شکارچیان کانادایی نیست.
در مورد انتخاب دوربین – اگر خیال استفاده از دوربین را دارید – باید دقت شود که خرس موجودی تیره رنگ است و به احتمال زیاد شما او را در سپیده دم خواهید دید و کمبود نور محیط باعث تیره بودن پس زمینه منظره خواهد بود و باید دوربین تفنگ شما از علائم چاپی – و نه فلزی – که با شکست نور تغییر رنگ می دهند و می شود روی زمینه تیره آنها را تشخیص داد- استفاده کند تا بتوانید وضعیت هدفگیری را در کنترل داشته باشید. وجود نقطه قرمز نورانی – Red dot – در مرکز عدسی دوربین نیز می توانید در هدفگیری با نور کمک بزرگی به شکارچی کند.
دوربین مناسب برای شکار خرس
خرس شکار شده با تفنگ دوربین دار
در پست بعدی به نکات مربوط به هدفگیری و از پای درآوردن خرس می پردازیم
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 10:40 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
در این سلسه مقاله، به بررسی دقیقتر نخجیرهای مجاز انتاریو می پردازیم و خصوصیات این حیوانات، جزئیات مربوط به زندگی آنها، نحوه شکار، مجوزهای لازم، شکارگاهها، کالیبرهای مناسب برای شکار آنها، نحوه پاک کردن گوشت و حفظ آن و سایر نکات قابل ملاحظه در مورد آنها می پردازیم.
دانستنی های خرس سیاه
خرس سیاه آمریکایی که نام علمی آن Ursus americanus است، بیشترین گونه خرس موجود در آمریکای شمالی است ( بقیه گونه ها عبارتند از خرس قهوه ای و گریزلی و خرس قطبی). این خرس در تمام استان های کانادا – به غیراز جزیره پرنس ادوارد – به فراوانی پیدا می شود. بر خلاف پسرعموی قهوه ای رنگش که اروپایی الاصل است، این خرس طی دو میلیون سال گذشته در قاره آمریکا به تکامل ادامه داده است.
خرس های بالغ چشم های ریز، گوش های گرد و پوزه کشیده و دم کوتاه دارند. قوه بویایی شان فوق العاده قوی است. با وجود اینکه خرس سیاه می تواند روی پا های عقبی خود بایستند و راه برود ولی غالبا به شکل چهار دست و پا تردد می کند. دلیل عمده ایستادن خرس بر سر دو پا، پیدا کردن دید بهتر یا دریافت بهتر بو است. خرس های سیاه – مانند هر شکارچی دیگر - بینایی خوبی دارند اما در مواجه با انسان که قدی بلندتر از خرس روی چهارپا دارد برای بهتر دیدنش می ایستند که اسباب وحشت افراد نا مطلع می شود در حالیکه خرس ایستاده قصد حمله ندارد و اگر بخواهد حمله کند روی چهارپا برمی گردد و غرش می کند و گوش هایش را عقب می کشد و دندان هایش را نشان می دهد.
تصویر خرس نر
تصویر خرس ماده
تصویر توله خرس
تصویر نادری از یک توله خرس زال – Albino Bear – که کنار مادرش قرار دارد
تصویر خرس عصبانی و آماده به حمله
خصیصه جالب دیگر خرس ها این است که بر خلاف سایر چهارپایان، دو پای هر طرف بدنشان با هم حرکت می کند و بجای اینکه اول پاهای جلو و بعد پاهای عقب قدم بردارند، ابتدا پاهای یک طرف بدنشان قدم برمی دارد و بعد پاهای طرف دیگر!
تصویر راه رفتن خرس
هر پنجه آنها به پنج ناخن قلابدار قوی مسلح است که برای دریدن شکار، کندن زمین و بالارفتن از درخت بکار می روند. خرس سیاه از خرس های گریزلی بسیار کوچکترند اما از انسان بسیار نیرمندتر هستند. در یک مورد ثبت شده، یک خرس جوان 55 کیلویی با نیروی پشت خود یک تخته سنگ 150 کیلویی را بلند کرده است.
تصویر پنجه خرس سیاه
حمله این حیوان به احشام و حیوانات خانگی غالبا در فصل بهار رخ می دهد. کمبود عمومی غذا در این برهه و نیز کمبود توت های وحشی و دانه های خوراکی (بادام و بلوط و گردوی جنگلی) از دلایل اصلی این معضل بشمار می روند.
این حیوان گاها با کندن پوست درخت و جویدن تنه درختان میوه به باغات صدمه می زند. هر چند خرس سیاه به گاو و اسب نیز حمله می کند اما بنظر می رسد گوسفند و بز و خوک را ترجیح می دهد و غالبا با گاز گرفتن گردن و شانه آنها را می کشد. دیده شدن ضربات پنجه خرس بر گردن رمه گواه وجود خرسی گرسنه در منطقه است. خرس ها همچنین در مواردی باعث ترس گله و پرت شدنشان از صخره ها شده اند که در بسیار از موارد قصد خرس شکار و خوردن رمه پرت شده نبوده است.
در رویارویی با انسان ها بندرت درگیری پیش می آید و موارد نادر آن مربوط به غافلگیر شدن این حیوان، ترسیدن آن یا زخمی شدن آن است. حس بویایی و قوه شنوایی قوی این حیوان در اغلب موارد او را بسیار زودتر از دیده شدن توسط انسان از حضور ایشان مطلع کرده و متواری می کند. هر چند در آمریکای شمالی از سال 2000 تا کنون 16 مورد قتل انسان توسط خرس ثبت شده است، بنظر می رسد که در طی 100 سال اخیر کل این موارد به بیش از 56 مورد نرسد.
خرس ها بدلیل دانش کم مردم از نحوه رفتار و زندگی شان، همواره مورد تنفر بوده اند و تا پیش از قرن بیستم، کشتن آنها صرفا بدلیل دیده شدنشان توسط مردم بسیار رایج بوده است. علیرغم مخالفت گروه های طرفدار حیوانات با عرضه و استفاده از محصولات تولیده شده با پوست خرس – نظیر کلاه و کت و دستکش و پتو- هنوز در بسیار از کشور ها این محصولات طرفدار دارند. یکی از مهمترین موارد آنرا می توان کلاه پوست خرس یگان پیاده گارد سلطنتی انگلستان است که در چند قرن گذشته یکی از علایم مشخصه این نیرو ها بوده است.
تصویر گارد سلطنتی انگلستان با کلاه پوست خرس
با توسعه شهرسازی و نفوذ تدریجی مناطق مسکونی به حوزه زندگی خرس ها، این موجودات شکمو کم کم انسان را به غذا ارتباط داده اند و خرس هایی که در نواحی مجاور شهرها زندگی می کنند ترسشان از انسان ها ریخته و برای دزدی غذا از سطل های زباله – و در مواردی از قنادی ها و بقالی ها – وارد نقاط مسکونی می شوند که این موضوع به افزایش موارد رویارویی انسان و خرس می انجامد و بازنده نهایی در این رقابت خرس سیاه است.
در قرن بیستم جنبه بی ضرر و سلح دوست خرس ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت و عروسک های متعدد خرس مشهور تدی بر – Teddy Bear- از روی نام بچه خرسی که توسط تئودور روزولت (رئیس جمهور آمریکا در آغاز قرن بیستم) نجات یافت ساخته شد و نیز یک خرس که توسط افسران کانادایی در جریان جنگ اول جهانی برای عملیاتی پیش قراولی استفاده می شد و توسط یک افسر جزء بنام هری کالبورن به باغ وحش لندن هدیه شده بود سوژه خلق شخصیت کارتونی وینی خرسه در کارتون های والت دیزنی گردید.
تصویر تئودور روزولت
تصویر تدی بر
تصویر هری کالبورن و وینی خرسه
تصویر شخصیت کارتونی وینی بکار رفته در کارتون های کمپانی والت دیزنی
مشخصات فیزیکی خرس
تعداد در انتاریو: 100 هزار قلاده (انتاریو یکی از بزرگترین مراکز تجمع این حیوان در آمریکای شمالی بشمار می رود.)
ابعاد فیزیکی: طول بین 150 تا 180 سانتی متر، ارتفاع در وضعیت چهارپا: 76 تا 91 سانتی متر. ارتفاع در وضعیت ایستاده تا 2.2 متر هم می رسد.
وزن: خرس های نر بین 114 تا 272 کیلو وزن دارند و ماده ها بین 43 تا 180 کیلو هستند. توله ها در بدو تولد 200 تا 450 گرم هستند.
توان جسمانی: بسیار زیاد (قادرست وزنه هایی نزدیک به سه برابر وزن خود را بلند کند). سرعت دو تا 48 کیلومتر در ساعت. شناگر قابلی است و می تواند براحتی و به سرعت از درختان بالا برود.
فصل شکار: اواسط ماه آگوست شروع شده، در سپتامبر و اکتبر به اوج می رسد و در ماه نوامبر با حرکت خرس ها به سمت خوابگاههای زمستانی خاتمه می یابد.
کالیبر مناسب برای شکار خرس:
توضیح یک : همانطور که قبلا در مورد گلوله های با چاشنی مرکزی گفتیم، اسپیتزر به معنای طرح بالستیک مرمی است که نوکی مخروطی و پایه ای استوانه ای دارند که در پایین نقطه جمع می شود و فرم گرد پیدا می کند.
تصویر فشنگ های دارای مرمی اسپیتزر
تصویر مرمی نیمه اسپیتزر – Semi-spitzer
توضیح دو: واحد وزن مرمی گرین Grain است که به جرم کل مرمی اطلاق می شود و مقیاس بسیار کوچکی است بطوریکه هر 100 گرین حدود شش و نیم گرم است.
این کالیبرها و وزن ها –- و شکل مرمی ها برای شکار خرس – و نیز شیرکوهی و گوزن - توصیه می شوند:
243 وینچستر – گرین 100 و بالاتر – مرمی نیمه اسپیتزر
6 میلیمتر رمینگتون – گرین 100 و بالاتر – مرمی نیمه اسپیتزر
7 میلیمتر – گرین 140 و بالاتر – اسپیتزر
270 وینچستر – گرین 130 و بالاتر – نیمه اسپیتزر
30-30 وینچستر – گرین 150 و بالاتر – سرصاف
06 – 30 رمینگتون – گرین 150 و بالاتر - اسپیتزر
300 وینچستر مگنوم – گرین 150 و بالاتر - اسپیتزر
308 وینچستر مگنوم – گرین 150 و بالاتر – اسپیتزر و نیمه اسپیتزر
338 وینچستر مگنوم – گرین 200 و بالاتر – اسپیتزر و نیمه اسپیتزر
44 رمینگتون – گرین 240 و بالاتر – با روکش نیمه و نوک سوراخ
همانطور که حدس می زنید دو نمونه آخر زیاده تر میزان مورد نیاز قوی هستند و کالیبرهای متداولی برای شکار خرس بشمار نمی آیند.
باید توجه کرد که فشنگ ماوزر – برنو- از نوع 8 میلیمتری ماوزر و به شکل اسپیتزر است که بطور کلی سلاح مناسبی برای شکار نیست چون بدلیل تمام فلزی بودنش درست نمی شکفد و هر چند گرین آن غالبا بالای 150 است اما بدلیل نفوذ بیش از اندازه آن، بیشتر احتمال زخمی کردن حیوان و عبور از بدن او را دارد تا کشتن آنرا و به همین دلیل برای شکار نخجیر های بزرگ چندان مورد علاقه شکارچیان کانادایی نیست.
در مورد انتخاب دوربین – اگر خیال استفاده از دوربین را دارید – باید دقت شود که خرس موجودی تیره رنگ است و به احتمال زیاد شما او را در سپیده دم خواهید دید و کمبود نور محیط باعث تیره بودن پس زمینه منظره خواهد بود و باید دوربین تفنگ شما از علائم چاپی – و نه فلزی – که با شکست نور تغییر رنگ می دهند و می شود روی زمینه تیره آنها را تشخیص داد- استفاده کند تا بتوانید وضعیت هدفگیری را در کنترل داشته باشید. وجود نقطه قرمز نورانی – Red dot – در مرکز عدسی دوربین نیز می توانید در هدفگیری با نور کمک بزرگی به شکارچی کند.
دوربین مناسب برای شکار خرس
خرس شکار شده با تفنگ دوربین دار
در پست بعدی به نکات مربوط به هدفگیری و از پای درآوردن خرس می پردازیم
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 10:40 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
1 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
Wednesday, June 10, 2009
● شکار در انتاریو – قسمت دوم
انواع نخجیرهای مجاز در استان انتاریو
تنوع جانوری استان انتاریو – و کشور کانادا- شکار چهار فصل را در این استان و این کشور به ارمغان آورده است. بیاد داشته باشید که طبق قانون، بجز در شکار با تیرو کمان و نیز هنگام حضور بر فراز کمینگاههای بالای درخت، در بقیه احوال باید جلیقه نارنجی مخصوص شکارچیان را روی البسه خود به تن داشته باشید. این رنگ که از سوی نخجیرها نادیده می ماند، به دید سایر شکارچیان می آید و جان شما را در مقابل شلیک اشتباه محافظت می کند.
در اینجا نگاهی داریم به چند نمونه از محبوب ترین نخجیر های انتاریو. (ضمنا لطفا پوزش بنده را به دلیل نداشتن معادل فارسی بسیاری از اسامی نخجیر ها پذیرا باشید):
خرس سیاه – Black Bear
خرس سیاه جایگاه ویژه ای در اکوسیستم و نیز نزد شکارچیان انتاریو دارد. جمعیت آنها بدقت تحت نظر و کنترل وزارت منابع طبیعی است. در حال حاضر انتاریو با جمعیت خرس سیاهی در حدود 100 هزار قلاده، یکی از بزرگترین مراکز تجمع این حیوان در آمریکای شمالی بشمار می رود.
شکار خرس سیاه از اواسط ماه آگوست شروع شده و در ماه نوامبر با حرکت خرس ها به سمت خوابگاههای زمستانی خاتمه می یابد. حس بویایی و شنوایی بسیار قوی این حیوان آنرا تبدیل به نخجیری ایده آل برای شکارچیان مجرب و صبور و جویای شکارهای دشوار کرده است. خرس های نر بین 114 تا 272 کیلو وزن دارند و ماده ها بین 43 تا 180 کیلو هستند.
موس – Moose
موس ها – گوزن های درشت جثه آمریکای شمالی – یکی از نشانه های کشور کانادا هستند. حیواناتی زیبا و قوی هیکل و برازنده که دیدن آنها در دشت های انتاریو منظره ای بیادماندنی است. جمعیت این حیوان نیز بدقت تحت نظارت و کنترل وزارت منابع طبیعی است. جمعیت موس ها در مناطق مجاز برای شکار حدود 99 هزار راس بوده و 15 هزار راس نیز در نواحی حفاظت شده قراردارند.
شکار موس یکی از دشوارترین و در عین حال ممتاز ترین شکارهاست. تکنیک های شکار این حیوان حوزه وسیعی دارند – از تقلید صدای موس ماده و مخفی شدن در شکاف ها و علفزارهای تازه سوخته و حاشیه آبگیرها گرفته تا ردگیری و تعقیب گله های موس. سلیقه و سبک شکارتان هر چه باشد، فرصت هایی طلایی برای شکار تروفه های ممتاز خواهید داشت.
فصل شکار این حیوان از ماه سپتامبر شروع شده و در نیمه ماه نوامبر خاتمه می یابد. وزن نوع نر بالغ از 360 کیلو تا 630 کیلوگرم می رسد و حمل و پاکسازی لاشه آن خود پروژه ای بزرگ است!
گوزن دم سفید – White-tailed Deer
گوزن دم سفید حیوانی زیبا و مغرور است. نمونه بارزی است از قدرت و ظرافت در طراحی طبیعت. جمعیت گوزن های انتاریو از طریق تکثیر و برداشت انتخابی کنترل می شود. برای مثال در فصل استفاده از سلاح گرم، شکار گوزن دم سفید -بدون بکارگیری تله - بدقت مورد نظارت و کنترل است در حالیکه شکار گوزن باک Buck فاقد چنین درجه ای از سختگیری است. نیز باید دقت کرد که انتاریو فاقد فصل مجاز شکار برای گوزن های Elk و Caribou است.
تصویر باک
تصویر الک
تصویر کاریبو
در سایر مواقع، بسته به صلاحدید و تصمیم کارشناسان حیات وحش – مبنی براینکه امسال باید امکان تکثیر بیشتر به این حیوان داد یا از دید ایشان تعداد این گروه به حد مناسب رسیده – فصل شکار می تواند تغییر کند.
گوزن های دم سفید انتاریو درشت جثه هستند – تا در زمستان های سرد این نواحی تاب بیاورند – و بهمین علت وزن این حیوان بین 63 تا 114 کیلوگرم است. گوزن های باک در این استان تا 130 کیلوگرم می رسند. زمستان های ملایم اخیر انتاریو کمک برزگی به رسد جمعیت این گونه ها کرده است.
در انتاریو، امکان ردگیری و تعقیب گوزن از میان جنگل و نیر از میان مزارع وجود دارد. شکارچیان علاقه مند به مناطق زراعی غالبا به درختزار های منفک و نیز کف برکه های نزدیک به مزارع توجه خاص دارند. این شکارچیان از سکوهای درختی یا از مخفیگاه های زمینی در نزدیک معابر و گذرگاه ها و نیز آبخور ها و چراگاه ها برای کمین گرفتن استفاده می کنند. این تکنیک ها مورد استفاده شکارچیان جنگل نیز هست و علاوه برآن از شکارساکن – Still-hunting – نیز بهره می گیرند.
با توجه به متغیر بودن فصل شکار این حیوان در انتاریو، باید به مراکز اطلاع رسانی وزارت حفاظت از منابع طبیعی مراجعه کنید یا با تور مربوطه هماهنگ کنید.
باقرقره - Grouse
گونه های وسیعی از باقرقره – از Ruffed grouse (رافد گراوز) گرفته تا Spruce grouse (اسپروس گراوز) - در انتاریو وجود دارند. نوع رافد بیشتر تعداد را دارد و در پهنه این استان تا خلیج James آشیانه دارند. فصل شکارشان نیز طولانی است. انتاریو مجموعه ای از زمین های جاده دار شمالی و نیز طبیعت بکر را به این شکار اختصاص داده و تورهای شکار متعددی نیز برای آن وجود دارند.
تصویر رافدگراوز
تصویر اسپروس گراوز
بوقلمون وحشی – Wild Turkey
بوقلمون وحشی در سالهای اخیر و مجددا وارد حیات وحش انتاریو شده. برای اینکار چند صد بوقلمون وحشی توسط کارشناسان حیات وحش در آمریکا صید شده و به انتاریو آورده شده اند. در حال حاضر وزرات منابع طبیعی و فدراسیون تله گزاران و شکارچیان انتاریو – OFAH- و فدراسیون ملی بوقلمون وحشی و سایر محافظان محیط زیست سرگرم مراقبت و حمایت این گونه برای تطبیق با محیط و تکثیر و استقرار بوده اند و در نتیجه تلاش این گروه ها امروزه حدود 80 هزار بوقلمون وحشی در نواحی جنوبی انتاریو وجود دارند.
این حیوان یکی از هیجان انگیز ترین و دشوارترین پرنده ها برای شکار است. این دشواری هم مربوط به هشیاری و زیرکی این پرنده می شود و هم مربوط به سختگیری های زیاد در مورد صدور جواز شکار آن! برای گرفتن مجوز شکار باید دوره مخصوص آموزش شکار بوقلمون وحشی - Wild Turkey Hunter Education Course – را گذرانیده و امتحانش را قبول شده باشید.
سخت ترین زمان شکار بوقلمون وحشی در فصل بهار و هنگامی است که گونه نر برای جفت یابی آماده می شود. در این زمان بهترین روش شکار استفاده از دستگاههای تقلید صداست. در این فصل حداکثر دو بوقلمون به ازای هر شکارچی می شود شکار کرد و برای هریک باید برچسبی جداگانه گرفت و هر بوقلمون نیز باید در روزی جداگانه شکار شود. نیز باید هم مجوز شکارهای کوچک – small game license – و هم مجوز ویژه شکار بوقلمون بگیرید.
در واقع بواسطه سختگیری ها ذکر شده، باید یا عاشق شکار بوقلمون باشید یا با این حیوان خرده حساب داشته باشید تا حاضر شوید این همه دردسر را بجان بخرید!
آب نشین ها - Waterfowls
انتاریو یکی از مراکز توجه شکارچیان آب نشین ها در ده سال گذشته بوده. اگر دنبال اردک یا غاز هستید، اگر از قایق استفاده می کنید یا از ساحل تیرمی اندازید، انتاریو مناطق برای شکار مورد علاقه شما دارد. تعداد آنها به حدی است که شاید در عمر خود فرصت کنید هر یک را یکبار مورد امتحان قرار دهید! وجود 140 هزار دریاچه و رودخانه در این استان آنرا به یک مرکز مهم پرندگان آب نشین بدل کرده.
شکارچیان غاز می توانند تعداد بسیار زیادی غازهای مهاجر کانادایی و نیز نژاد Brant را در حال جستجوی غذا در مرغزارها و زمین های سیلابی در امتداد خلیج های James و Huron – هوران- در حال آماده شدن برای مهاجرت به سمت جنوب بیابند.
تصویر غاز مهاجر کانادایی
تصویر غاز برنت
در جنوب انتاریو، شکارچیان غالبا بدنبال دو گونه هستند: نژاد ماکسیما – maxima- یا غازهای مقیم که تا 7 کیلوگرم رشد می کنند و نژاد کانادایی مهاجر – Canada Migrant Geese – که تا 5.5 کیلوگرم می رسند.
تصویر غاز ماکسیما
شکارچیان اردک می توانند نژاد چشم طلایی – Goldeneye- و نژاد Pintail را در شمال انتاریو پیدا کنند. در میانه انتاریو کمی مایل به جنوب می توان نژاد های Green-winged teal و ringneck (طوق دار) و Mallard و اردک سیاه را یافت.
تصویر اردک چشم طلایی
تصویر اردک پین تیل
تصویر اردک گرین وینگد
تصویر اردک رینگ نک
تصویر اردک ملارد
در جنوبی ترین قسمت و در حاشیه مرزی بین کانادا و آمریکا جمعیت فراوان redhead ها و widgeon ها و canvasback تنها بخشی از گونه های آب نشین را تشکیل می دهند.
تصویر اردک ردهد
تصویر ویجن
تصویر کن وس بک
طبعا بدلیل فراوانی، ظرفیت شکار غاز و اردک بسیار زیادست.
برای شکار آب نشین ها باید مجوز فدرال شکار پرندگان مهاجر – Federal Migratory Game Bird Hunting Permit- و نیز تمبر اداره حفاظت از حیات وحش – Wildlife Habitat Conservation Stamp- (قابل تهیه از دفاتر پست) و نیز مجوز شکار نخجیر های کوچک انتاریو – Ontario small game license – را داشته باشید. ضمنا از آنجاییکه بیشتر شکار آب نشین ها در زمین های مردم اتفاق می افتد، داشتن رضایت صاحب ملک نیز شرط است که البته اگر با تور برای شکار می روید این اجازه نامه نیز برای شما از قبل آماده خواهد بود.
نیز باید دقت کنید که در کانادا برای شکار آب نشین ها باید از ساچمه های غیرسمی non-toxic – یعنی غیر سربی نظیر فولادی و تنگستن – استفاده کنید.
گرگ – Wolf و کایوت Coyote
عکس گرگ
عکس کایوت
شکار گرگ و کایوت (گرگ کوچک جثه آمریکای شمالی) در انتاریو چهار فصل است. البته بسته به صلاحدید وزارت منابع طبیعی در بعضی سالها شکار گرگ محدودیت هایی پیدا می کند و ممکن است در بعضی ماهها آنرا ممنوع اعلام کنند. معمولا در چنین مواردی شکار کایوت نیز – بدلیل شباهت ظاهری اش به گرگ – ممنوع اعلام می شود.
گرگ ها و کایوت ها حس بویایی فوق العاده ای دارند و شکارچیان این حیوانات باید حتما از خنثی کننده بوی بدن استفاده کنند. بهترین زمان شکار برای این نخجیر ها از آغاز ژانویه تا نیمه ماه مارس است و غالبا از مخفیگاههای مستقر در سطح زمین استفاده می شود.
جمعیت گرگ ها در انتاریو بین 8 تا 10 هزار قلاده برآورد می شود. فراوان ترین نوع گرگ در انتاریو نژاد خاکستری است که اصطلاحا Gray Timber Wolf نامیده می شود.
برای شکار آنها نیاز به مجوز شکارهای کوچک انتاریو است و برچسب مخصوص شکار گرگ خاکستری نیز نیاز است.
در آینده به بررسی نکات مربوط به شکار هر یک از نخجیر های فوق الذکر و روش پاک کردن و نگهداری گوشت آنها خواهیم پرداخت.
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 1:56 PM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
انواع نخجیرهای مجاز در استان انتاریو
تنوع جانوری استان انتاریو – و کشور کانادا- شکار چهار فصل را در این استان و این کشور به ارمغان آورده است. بیاد داشته باشید که طبق قانون، بجز در شکار با تیرو کمان و نیز هنگام حضور بر فراز کمینگاههای بالای درخت، در بقیه احوال باید جلیقه نارنجی مخصوص شکارچیان را روی البسه خود به تن داشته باشید. این رنگ که از سوی نخجیرها نادیده می ماند، به دید سایر شکارچیان می آید و جان شما را در مقابل شلیک اشتباه محافظت می کند.
در اینجا نگاهی داریم به چند نمونه از محبوب ترین نخجیر های انتاریو. (ضمنا لطفا پوزش بنده را به دلیل نداشتن معادل فارسی بسیاری از اسامی نخجیر ها پذیرا باشید):
خرس سیاه – Black Bear
خرس سیاه جایگاه ویژه ای در اکوسیستم و نیز نزد شکارچیان انتاریو دارد. جمعیت آنها بدقت تحت نظر و کنترل وزارت منابع طبیعی است. در حال حاضر انتاریو با جمعیت خرس سیاهی در حدود 100 هزار قلاده، یکی از بزرگترین مراکز تجمع این حیوان در آمریکای شمالی بشمار می رود.
شکار خرس سیاه از اواسط ماه آگوست شروع شده و در ماه نوامبر با حرکت خرس ها به سمت خوابگاههای زمستانی خاتمه می یابد. حس بویایی و شنوایی بسیار قوی این حیوان آنرا تبدیل به نخجیری ایده آل برای شکارچیان مجرب و صبور و جویای شکارهای دشوار کرده است. خرس های نر بین 114 تا 272 کیلو وزن دارند و ماده ها بین 43 تا 180 کیلو هستند.
موس – Moose
موس ها – گوزن های درشت جثه آمریکای شمالی – یکی از نشانه های کشور کانادا هستند. حیواناتی زیبا و قوی هیکل و برازنده که دیدن آنها در دشت های انتاریو منظره ای بیادماندنی است. جمعیت این حیوان نیز بدقت تحت نظارت و کنترل وزارت منابع طبیعی است. جمعیت موس ها در مناطق مجاز برای شکار حدود 99 هزار راس بوده و 15 هزار راس نیز در نواحی حفاظت شده قراردارند.
شکار موس یکی از دشوارترین و در عین حال ممتاز ترین شکارهاست. تکنیک های شکار این حیوان حوزه وسیعی دارند – از تقلید صدای موس ماده و مخفی شدن در شکاف ها و علفزارهای تازه سوخته و حاشیه آبگیرها گرفته تا ردگیری و تعقیب گله های موس. سلیقه و سبک شکارتان هر چه باشد، فرصت هایی طلایی برای شکار تروفه های ممتاز خواهید داشت.
فصل شکار این حیوان از ماه سپتامبر شروع شده و در نیمه ماه نوامبر خاتمه می یابد. وزن نوع نر بالغ از 360 کیلو تا 630 کیلوگرم می رسد و حمل و پاکسازی لاشه آن خود پروژه ای بزرگ است!
گوزن دم سفید – White-tailed Deer
گوزن دم سفید حیوانی زیبا و مغرور است. نمونه بارزی است از قدرت و ظرافت در طراحی طبیعت. جمعیت گوزن های انتاریو از طریق تکثیر و برداشت انتخابی کنترل می شود. برای مثال در فصل استفاده از سلاح گرم، شکار گوزن دم سفید -بدون بکارگیری تله - بدقت مورد نظارت و کنترل است در حالیکه شکار گوزن باک Buck فاقد چنین درجه ای از سختگیری است. نیز باید دقت کرد که انتاریو فاقد فصل مجاز شکار برای گوزن های Elk و Caribou است.
تصویر باک
تصویر الک
تصویر کاریبو
در سایر مواقع، بسته به صلاحدید و تصمیم کارشناسان حیات وحش – مبنی براینکه امسال باید امکان تکثیر بیشتر به این حیوان داد یا از دید ایشان تعداد این گروه به حد مناسب رسیده – فصل شکار می تواند تغییر کند.
گوزن های دم سفید انتاریو درشت جثه هستند – تا در زمستان های سرد این نواحی تاب بیاورند – و بهمین علت وزن این حیوان بین 63 تا 114 کیلوگرم است. گوزن های باک در این استان تا 130 کیلوگرم می رسند. زمستان های ملایم اخیر انتاریو کمک برزگی به رسد جمعیت این گونه ها کرده است.
در انتاریو، امکان ردگیری و تعقیب گوزن از میان جنگل و نیر از میان مزارع وجود دارد. شکارچیان علاقه مند به مناطق زراعی غالبا به درختزار های منفک و نیز کف برکه های نزدیک به مزارع توجه خاص دارند. این شکارچیان از سکوهای درختی یا از مخفیگاه های زمینی در نزدیک معابر و گذرگاه ها و نیز آبخور ها و چراگاه ها برای کمین گرفتن استفاده می کنند. این تکنیک ها مورد استفاده شکارچیان جنگل نیز هست و علاوه برآن از شکارساکن – Still-hunting – نیز بهره می گیرند.
با توجه به متغیر بودن فصل شکار این حیوان در انتاریو، باید به مراکز اطلاع رسانی وزارت حفاظت از منابع طبیعی مراجعه کنید یا با تور مربوطه هماهنگ کنید.
باقرقره - Grouse
گونه های وسیعی از باقرقره – از Ruffed grouse (رافد گراوز) گرفته تا Spruce grouse (اسپروس گراوز) - در انتاریو وجود دارند. نوع رافد بیشتر تعداد را دارد و در پهنه این استان تا خلیج James آشیانه دارند. فصل شکارشان نیز طولانی است. انتاریو مجموعه ای از زمین های جاده دار شمالی و نیز طبیعت بکر را به این شکار اختصاص داده و تورهای شکار متعددی نیز برای آن وجود دارند.
تصویر رافدگراوز
تصویر اسپروس گراوز
بوقلمون وحشی – Wild Turkey
بوقلمون وحشی در سالهای اخیر و مجددا وارد حیات وحش انتاریو شده. برای اینکار چند صد بوقلمون وحشی توسط کارشناسان حیات وحش در آمریکا صید شده و به انتاریو آورده شده اند. در حال حاضر وزرات منابع طبیعی و فدراسیون تله گزاران و شکارچیان انتاریو – OFAH- و فدراسیون ملی بوقلمون وحشی و سایر محافظان محیط زیست سرگرم مراقبت و حمایت این گونه برای تطبیق با محیط و تکثیر و استقرار بوده اند و در نتیجه تلاش این گروه ها امروزه حدود 80 هزار بوقلمون وحشی در نواحی جنوبی انتاریو وجود دارند.
این حیوان یکی از هیجان انگیز ترین و دشوارترین پرنده ها برای شکار است. این دشواری هم مربوط به هشیاری و زیرکی این پرنده می شود و هم مربوط به سختگیری های زیاد در مورد صدور جواز شکار آن! برای گرفتن مجوز شکار باید دوره مخصوص آموزش شکار بوقلمون وحشی - Wild Turkey Hunter Education Course – را گذرانیده و امتحانش را قبول شده باشید.
سخت ترین زمان شکار بوقلمون وحشی در فصل بهار و هنگامی است که گونه نر برای جفت یابی آماده می شود. در این زمان بهترین روش شکار استفاده از دستگاههای تقلید صداست. در این فصل حداکثر دو بوقلمون به ازای هر شکارچی می شود شکار کرد و برای هریک باید برچسبی جداگانه گرفت و هر بوقلمون نیز باید در روزی جداگانه شکار شود. نیز باید هم مجوز شکارهای کوچک – small game license – و هم مجوز ویژه شکار بوقلمون بگیرید.
در واقع بواسطه سختگیری ها ذکر شده، باید یا عاشق شکار بوقلمون باشید یا با این حیوان خرده حساب داشته باشید تا حاضر شوید این همه دردسر را بجان بخرید!
آب نشین ها - Waterfowls
انتاریو یکی از مراکز توجه شکارچیان آب نشین ها در ده سال گذشته بوده. اگر دنبال اردک یا غاز هستید، اگر از قایق استفاده می کنید یا از ساحل تیرمی اندازید، انتاریو مناطق برای شکار مورد علاقه شما دارد. تعداد آنها به حدی است که شاید در عمر خود فرصت کنید هر یک را یکبار مورد امتحان قرار دهید! وجود 140 هزار دریاچه و رودخانه در این استان آنرا به یک مرکز مهم پرندگان آب نشین بدل کرده.
شکارچیان غاز می توانند تعداد بسیار زیادی غازهای مهاجر کانادایی و نیز نژاد Brant را در حال جستجوی غذا در مرغزارها و زمین های سیلابی در امتداد خلیج های James و Huron – هوران- در حال آماده شدن برای مهاجرت به سمت جنوب بیابند.
تصویر غاز مهاجر کانادایی
تصویر غاز برنت
در جنوب انتاریو، شکارچیان غالبا بدنبال دو گونه هستند: نژاد ماکسیما – maxima- یا غازهای مقیم که تا 7 کیلوگرم رشد می کنند و نژاد کانادایی مهاجر – Canada Migrant Geese – که تا 5.5 کیلوگرم می رسند.
تصویر غاز ماکسیما
شکارچیان اردک می توانند نژاد چشم طلایی – Goldeneye- و نژاد Pintail را در شمال انتاریو پیدا کنند. در میانه انتاریو کمی مایل به جنوب می توان نژاد های Green-winged teal و ringneck (طوق دار) و Mallard و اردک سیاه را یافت.
تصویر اردک چشم طلایی
تصویر اردک پین تیل
تصویر اردک گرین وینگد
تصویر اردک رینگ نک
تصویر اردک ملارد
در جنوبی ترین قسمت و در حاشیه مرزی بین کانادا و آمریکا جمعیت فراوان redhead ها و widgeon ها و canvasback تنها بخشی از گونه های آب نشین را تشکیل می دهند.
تصویر اردک ردهد
تصویر ویجن
تصویر کن وس بک
طبعا بدلیل فراوانی، ظرفیت شکار غاز و اردک بسیار زیادست.
برای شکار آب نشین ها باید مجوز فدرال شکار پرندگان مهاجر – Federal Migratory Game Bird Hunting Permit- و نیز تمبر اداره حفاظت از حیات وحش – Wildlife Habitat Conservation Stamp- (قابل تهیه از دفاتر پست) و نیز مجوز شکار نخجیر های کوچک انتاریو – Ontario small game license – را داشته باشید. ضمنا از آنجاییکه بیشتر شکار آب نشین ها در زمین های مردم اتفاق می افتد، داشتن رضایت صاحب ملک نیز شرط است که البته اگر با تور برای شکار می روید این اجازه نامه نیز برای شما از قبل آماده خواهد بود.
نیز باید دقت کنید که در کانادا برای شکار آب نشین ها باید از ساچمه های غیرسمی non-toxic – یعنی غیر سربی نظیر فولادی و تنگستن – استفاده کنید.
گرگ – Wolf و کایوت Coyote
عکس گرگ
عکس کایوت
شکار گرگ و کایوت (گرگ کوچک جثه آمریکای شمالی) در انتاریو چهار فصل است. البته بسته به صلاحدید وزارت منابع طبیعی در بعضی سالها شکار گرگ محدودیت هایی پیدا می کند و ممکن است در بعضی ماهها آنرا ممنوع اعلام کنند. معمولا در چنین مواردی شکار کایوت نیز – بدلیل شباهت ظاهری اش به گرگ – ممنوع اعلام می شود.
گرگ ها و کایوت ها حس بویایی فوق العاده ای دارند و شکارچیان این حیوانات باید حتما از خنثی کننده بوی بدن استفاده کنند. بهترین زمان شکار برای این نخجیر ها از آغاز ژانویه تا نیمه ماه مارس است و غالبا از مخفیگاههای مستقر در سطح زمین استفاده می شود.
جمعیت گرگ ها در انتاریو بین 8 تا 10 هزار قلاده برآورد می شود. فراوان ترین نوع گرگ در انتاریو نژاد خاکستری است که اصطلاحا Gray Timber Wolf نامیده می شود.
برای شکار آنها نیاز به مجوز شکارهای کوچک انتاریو است و برچسب مخصوص شکار گرگ خاکستری نیز نیاز است.
در آینده به بررسی نکات مربوط به شکار هر یک از نخجیر های فوق الذکر و روش پاک کردن و نگهداری گوشت آنها خواهیم پرداخت.
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 1:56 PM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
7 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
Monday, June 8, 2009
● شکار در انتاریو – قسمت اول
اخذ مجوز و انتخاب ناحیه شکار
در استان انتاریو، فرد متقاضی پیش از هرگونه درخواست جواز شکار، باید ابتدا دوره های زیر را گذارنیده و امتحان مربوط به هریک را قبول شده باشد:
دوره کانادایی ایمنی در بکارگیری سلاح های گرم – Canadian Firearms Safety Course – که تحت نظارت پلیس سواره سلطنتی کانادا – Royal Canadian Mounted Police - RCMP- می باشد. در مورد این دوره قبلا صحبت کرده ایم
دوره آموزشی شکارچی انتاریو – Ontario Hunter Education Program – OHEP – که تحت نظارت فدراسیون تله گذران و شکارچیان انتاریو – Ontario Federation of Anglers and Hunters- می باشد.
کتابچه دوره اوهپ
نشان استادان دوره اوهپ
که برای شرکت در آن باید قبلا دوره ایمنی را گذرانیده باشید – و به تبع آن آماده اقدام برای مجوز سلاح های بدون محدودیت یا مجوز سلاح های با محدودیت – باشید. برای پیدا کردن مراکز آموزشی نزدیک به محل زندگی می توانید اینجا کلیک کرده و به وب سایت دولتی مربوط به این دوره مراجعه کنید. در حال حاضر بیش از یک میلیون نفر این دوره را گذرانیده اند.
دوره استاندارد آموزشی این امتحان شامل مواد زیر است:
اکوسیستم و مدیریت حیات وحش
قوانین و مقررات شکار
مسئولیت های یک شکارچی
شناسایی، زیست شناسی، مدیریت روش های شکار نخجیر های بزرگ، کوچک و آب نشین ها.
تجهیزات شکار و بقاء در طبیعت
نقش یک شکارچی در اجتماع
که البته بعضی موسسات آموزشی به سلیقه خود موارد بیشتری به آن می افزایند و بیشتر به موضوع زنده ماندن در طبیعت –خصوصا در سرما – و نیز نکات مربوط به تعقیب و استتار می پردازند. بعد از قبولی در امتحان نوبت می رسد به گرفتن کارت فعالیت های فضای باز و مجوز های مرتبط با آن.
کارت فعالیت های فضای باز – Outdoors Card
نوع شکاری کارت آوتدورز نشان دهنده این است که شخص می تواند اقدام به خرید مجوز شکار و برچسب های مربوطه نماید. از دید دولت استان انتاریو، دو نوع شکارچی مقیم وجود دارد: شکارچی با سلاح گرم و شکارچی بدون سلاح گرم (تیرکمان، تله گزاری، قوش بازی).
شکار با سلاح گرم – Gun Hunting - این مجوز که H1 Outdoors Card نام دارد، به صاحب خود اجازه شکار را با تمام روش های مجاز طبق مقررات محافظت از حیات وحش و آبزیان می دهد (شامل سلاح گرم، تیروکمان، قوش بازی). برای گرفتن این کارت باید هر دو دوره فوق الذکر را گذرانیده باشید.
شکار بدون سلاح گرم – Non-Gun Hunting – این مجوز H2 Outdoors Card نام دارد و بجز سلاح گرم، اجازه استفاده از سایر روش های شکار را طبق مقررات محافظت از حیات وحش و آبزیان می دهد. برای گرفتن این کارت گذراندن دوره آموزشی شکار در انتاریو کافی است.
دوره اختیاری کارورزی ایمنی در شکار – Hunter Apprenticeship Safety Program
این دوره که مخصوص شکارچیان تازه کار طراحی شده به ایشان امکان تمرین عملی موضوعات مطرح شده در دوره تئوری را می دهد. این دوره نیز به دو دسته با سلاح گرم و غیر سلاح گرم تقسیم می شود.
برای شکارچیان مقیم انتاریو انواع مختلفی از مجوزها و برچسب های شکار و ماهیگیری وجود دارد که می توانید برای دیدن فهرست آنها و هزینه مربوط به هریک اینجا کلیک کنید.
همچنین برای شکارچیان غیرمقیم در انتاریو انواع مختلفی از مجوز ها و برچسب ها وجود دارد که می توانید برای دیدن فهرست آنها و هزینه مربوط به هریک اینجا کلیک کنید.
مقررات مربوط به شکار گونه های مختلف جانوری در انتاریو را می توانید در این آدرس مشاهده کنید.
استان انتاریو به 92 ناحیه شکاری تقسیم شده و هر ناحیه دارای نقشه ای دقیق و نیز تقویم شکار مخصوص به خود می باشد. این تقویم ها به شما نشان می دهد که چه گونه های جانوری برای شکار در آن ناحیه مجاز اعلام شده اند و شکار هر گونه در چه موقعی از سال امکان پذیر است. برای دیدن فهرست نواحی شکار انتاریو اینجا کلیک کنید. برای دریافت تقویم شکار هر ناحیه باید به یکی از دفاتر وزارت منابع طبیعی – Ministry of Natural Resources – مراجعه کرده یا با آنها تماس بگیرید. برای دیدن نشانی این دفاتر اینجا کلیک کنید.
سایت ویژه ای نیز از سوی دولت انتاریو برای جذب علاقه مندان به شکار درست شده است که اطلاعات خوبی در مورد مکان و فصل شکار در انتاریو دارد. برای دیدنش اینجا کلیک کنید.
تصویر نمونه ای از تقویم شکار که برای جزیره مانی تولین در دریاچه هوران تنظیم شده (مانی تولین بزرگترین جزیره واقع در یک دریاچه آب شیرین در دنیاست به طول 64 کیلومتر! جالب اینکه در این جزیره دریاچه وجود دارد و در آن دریاچه جزیره هست!) برای دیدن اصل این تقویم روی عکس کلیک کنید.
موسسات گردشگری متعددی درانتاریو وجود دارند که تورهای شکار و ماهیگری برای علاقه مندان درست کرده اند و اگر مایل به شکار در نواحی دور از محل زندگی خود هستید، استفاده از امکانات آنها و حضور راهنماهای مجرب ایشان می تواند در موفق بودن شکار به شما کمک کند.
برای دیدن یک نمونه از این موسسات اینجا کلیک کنید. این هم یک نمونه دیگر. برای پیدا کردن انواع تورها و آشنایی با زمان بندی و هزینه هایشان می توانید از این موتور جستجو نیز استفاده کنید.
بعنوان مثال برای یک برنامه شکار یک هفته ای خرس سیاه در پارک وحش آلگان کویین هزینه تور حدود 1700 دلار است که با هزینه مهمات و ناهار و شام و خرج های متفرقه حدود 2000 دلار خرج می برد. البته اگر خودتان بخواهید دفعه بعد همین کار را بکنید و بدون تور بروید کمتر از 500 دلار هزینه خواهید داشت.
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 8:36 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
اخذ مجوز و انتخاب ناحیه شکار
در استان انتاریو، فرد متقاضی پیش از هرگونه درخواست جواز شکار، باید ابتدا دوره های زیر را گذارنیده و امتحان مربوط به هریک را قبول شده باشد:
دوره کانادایی ایمنی در بکارگیری سلاح های گرم – Canadian Firearms Safety Course – که تحت نظارت پلیس سواره سلطنتی کانادا – Royal Canadian Mounted Police - RCMP- می باشد. در مورد این دوره قبلا صحبت کرده ایم
دوره آموزشی شکارچی انتاریو – Ontario Hunter Education Program – OHEP – که تحت نظارت فدراسیون تله گذران و شکارچیان انتاریو – Ontario Federation of Anglers and Hunters- می باشد.
کتابچه دوره اوهپ
نشان استادان دوره اوهپ
که برای شرکت در آن باید قبلا دوره ایمنی را گذرانیده باشید – و به تبع آن آماده اقدام برای مجوز سلاح های بدون محدودیت یا مجوز سلاح های با محدودیت – باشید. برای پیدا کردن مراکز آموزشی نزدیک به محل زندگی می توانید اینجا کلیک کرده و به وب سایت دولتی مربوط به این دوره مراجعه کنید. در حال حاضر بیش از یک میلیون نفر این دوره را گذرانیده اند.
دوره استاندارد آموزشی این امتحان شامل مواد زیر است:
اکوسیستم و مدیریت حیات وحش
قوانین و مقررات شکار
مسئولیت های یک شکارچی
شناسایی، زیست شناسی، مدیریت روش های شکار نخجیر های بزرگ، کوچک و آب نشین ها.
تجهیزات شکار و بقاء در طبیعت
نقش یک شکارچی در اجتماع
که البته بعضی موسسات آموزشی به سلیقه خود موارد بیشتری به آن می افزایند و بیشتر به موضوع زنده ماندن در طبیعت –خصوصا در سرما – و نیز نکات مربوط به تعقیب و استتار می پردازند. بعد از قبولی در امتحان نوبت می رسد به گرفتن کارت فعالیت های فضای باز و مجوز های مرتبط با آن.
کارت فعالیت های فضای باز – Outdoors Card
نوع شکاری کارت آوتدورز نشان دهنده این است که شخص می تواند اقدام به خرید مجوز شکار و برچسب های مربوطه نماید. از دید دولت استان انتاریو، دو نوع شکارچی مقیم وجود دارد: شکارچی با سلاح گرم و شکارچی بدون سلاح گرم (تیرکمان، تله گزاری، قوش بازی).
شکار با سلاح گرم – Gun Hunting - این مجوز که H1 Outdoors Card نام دارد، به صاحب خود اجازه شکار را با تمام روش های مجاز طبق مقررات محافظت از حیات وحش و آبزیان می دهد (شامل سلاح گرم، تیروکمان، قوش بازی). برای گرفتن این کارت باید هر دو دوره فوق الذکر را گذرانیده باشید.
شکار بدون سلاح گرم – Non-Gun Hunting – این مجوز H2 Outdoors Card نام دارد و بجز سلاح گرم، اجازه استفاده از سایر روش های شکار را طبق مقررات محافظت از حیات وحش و آبزیان می دهد. برای گرفتن این کارت گذراندن دوره آموزشی شکار در انتاریو کافی است.
دوره اختیاری کارورزی ایمنی در شکار – Hunter Apprenticeship Safety Program
این دوره که مخصوص شکارچیان تازه کار طراحی شده به ایشان امکان تمرین عملی موضوعات مطرح شده در دوره تئوری را می دهد. این دوره نیز به دو دسته با سلاح گرم و غیر سلاح گرم تقسیم می شود.
برای شکارچیان مقیم انتاریو انواع مختلفی از مجوزها و برچسب های شکار و ماهیگیری وجود دارد که می توانید برای دیدن فهرست آنها و هزینه مربوط به هریک اینجا کلیک کنید.
همچنین برای شکارچیان غیرمقیم در انتاریو انواع مختلفی از مجوز ها و برچسب ها وجود دارد که می توانید برای دیدن فهرست آنها و هزینه مربوط به هریک اینجا کلیک کنید.
مقررات مربوط به شکار گونه های مختلف جانوری در انتاریو را می توانید در این آدرس مشاهده کنید.
استان انتاریو به 92 ناحیه شکاری تقسیم شده و هر ناحیه دارای نقشه ای دقیق و نیز تقویم شکار مخصوص به خود می باشد. این تقویم ها به شما نشان می دهد که چه گونه های جانوری برای شکار در آن ناحیه مجاز اعلام شده اند و شکار هر گونه در چه موقعی از سال امکان پذیر است. برای دیدن فهرست نواحی شکار انتاریو اینجا کلیک کنید. برای دریافت تقویم شکار هر ناحیه باید به یکی از دفاتر وزارت منابع طبیعی – Ministry of Natural Resources – مراجعه کرده یا با آنها تماس بگیرید. برای دیدن نشانی این دفاتر اینجا کلیک کنید.
سایت ویژه ای نیز از سوی دولت انتاریو برای جذب علاقه مندان به شکار درست شده است که اطلاعات خوبی در مورد مکان و فصل شکار در انتاریو دارد. برای دیدنش اینجا کلیک کنید.
تصویر نمونه ای از تقویم شکار که برای جزیره مانی تولین در دریاچه هوران تنظیم شده (مانی تولین بزرگترین جزیره واقع در یک دریاچه آب شیرین در دنیاست به طول 64 کیلومتر! جالب اینکه در این جزیره دریاچه وجود دارد و در آن دریاچه جزیره هست!) برای دیدن اصل این تقویم روی عکس کلیک کنید.
موسسات گردشگری متعددی درانتاریو وجود دارند که تورهای شکار و ماهیگری برای علاقه مندان درست کرده اند و اگر مایل به شکار در نواحی دور از محل زندگی خود هستید، استفاده از امکانات آنها و حضور راهنماهای مجرب ایشان می تواند در موفق بودن شکار به شما کمک کند.
برای دیدن یک نمونه از این موسسات اینجا کلیک کنید. این هم یک نمونه دیگر. برای پیدا کردن انواع تورها و آشنایی با زمان بندی و هزینه هایشان می توانید از این موتور جستجو نیز استفاده کنید.
بعنوان مثال برای یک برنامه شکار یک هفته ای خرس سیاه در پارک وحش آلگان کویین هزینه تور حدود 1700 دلار است که با هزینه مهمات و ناهار و شام و خرج های متفرقه حدود 2000 دلار خرج می برد. البته اگر خودتان بخواهید دفعه بعد همین کار را بکنید و بدون تور بروید کمتر از 500 دلار هزینه خواهید داشت.
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 8:36 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
2 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
Thursday, June 4, 2009
● بررسی انواع مهمات – قسمت سوم
تیرهای گلوله زنی غیرخفیف (با چاشنی مرکزی یا سنتر فایر) – Centrefire Cartridges
فشنگ های گلوله زنی سنترفایر فشنگ هایی هستند که چاشنی آنها در مرکز پایه پوکه شان مستقر شده و چاشنی مربوطه مستقل از بدنه فشنگ بوده و باید جداگانه ساخته و در پایه نصب شود. دو مزیت عمده این نوع فشنگ ها عبارتند از: 1- می توان از پوکه آنها دوباره استفاده کرد و با چاشنی گذاری و پرکردن آنها تا چند نوبت از آنها استفاده نمود. 2- بدلیل استقلال چاشنی می شود اندازه آنها را بزرگتر و پوسته آنها را محکم تر کرد تا باروت بیشتر و مرمی بزرگتری را حمل کنند و به این ترتیب می شود فشنگهای پرقدرت تولید کرد.
چاشنی و پایه چند نمونه سنترفایر – در این عکس: کالیبر 50، 6.5 و رمینگتون 223
مقایسه فشنگ ریم فایر (چاشنی لبه ای) با سنترفایر (چاشنی مرکزی) در ساختار و ابعاد
این نوع فشنگ در پی مشاهده ضعف قدرت فشنگ های ریم فایر (چاشنی لبه ای که در پست قبلی به آنها اشاره شد) و نامناسب بودن ساختار ریم فایر ها (بدلیل نازکی پوسته) برای حمل باروت بیشتر و مرمی بزرگتر در نیمه دوم قرن نوزدهم به بازار عرضه گردید.
تصویر مقایسه اندازه فشنگ های سنترفایر ( کالیبر 50 تا 5.62 ناتو) با خفیف
بدلیل تنوع بسیار زیاد مرمی و اندازه کالیبر در این دسته از فشنگ ها، امکان بررسی تمام آنها در یک پست وجود ندارد اما سعی می کنیم گروهبندی های مهم آنها را مورد بحث قرار دهیم.
انواع مرمی
سرگرد سربی - RNL – Round Nose Lead – مرمی سربی برهنه – که با وجود همه گیر شدن مرمی های پوشش دار، هنوز در بعضی فشنگ های قدیمی تر سلاح های کمری و مسلسل ها کاربرد دارد.
تصویر فشنگ سرگرد سربی
سرپخ سربی – FNL- Flat Nose Lead – مشابه نوع قبلی است اما نوک آن پخ خورده و صاف است. متداول در تیراندازی های به سبک غرب وحشی یا Cowboy Action Shooting که علاقه مندان خودش را دارد.
تصویر فشنگ سرپخ سربی
ضد زره – AP – Armor Piercing – مرمی سخت از جنس آلیاژهای فولاد یا تنگستن به شکل نوک تیز غالبا با پوشش غلاف نازک سربی یا مسی که این پوشش برای محافظ لوله تفنگ از خراشیده شدن توسط مرمی بکار می رود. اثر گذاری این مرمی روی هدف های غیر زره پوش (بدون جلیقه ضد گلوله) به کارآمدی نوع تمام فلزی آن نیست.
تصویر فشنگ ضد زره
روکش فلزی کامل – FMJ – Full Metal Jacket – (که فیلمی نیز به همین نام درباره جنگ ویتنام ساخته شده بود که در ایران اشتباها آنرا جلیقه تمام فلزی ترجمه کرده بودند) مرمی از یک هسته سربی که بطور در یک غلاف مسی یا مفرغی یا فولاد نرم پوشانیده شده و در هنگام برخورد با مانع کمترین میزان تغییر شکل را دارند و بیشتر کج می شوند تا اینکه بشکفند.
تصویر فشنگ با روکش فلزی کامل
روکش دار با سر نرم – JSP – Jacketed Soft Point – که اولین نمونه آن در اواخر قرن نوزدهم توسط اسلحه های انگلستان در منطقه دام دام Dum Dum در نزدیکی کلکته هندوستان ساخته و بکارگرفته شد و بعدا در ایران به فشنگ "دم دم" معروف گردید (کلنل محمد تقی خان پسیان از معروف ترین قربانیان این نوع گلوله در تاریخ ایران است). این مرمی مشابه نوع پوشش کامل است اما سر آن مثل نوک مداد لخت است و سرب آن بیرون زده است. این مرمی از استحکام نوع پوشش کامل و شکفتن و تخریب نوع سربی یا سرسوراخ برخوردارست. نوعی از آن که توسط کارخانه نازلر Nosler اختراع شده است دارای دو قسمت است و وصل مرمی به هم وصل شده تا ضمن شکفتن تیر در موقع برخورد از گسستن بیش از اندازه مرمی جلوگیری کند و پایه آن همچنان شکل خود را حفظ کند.
تصویر فشنگ روکش دار با سرنرم
تصویر فشنگ نازلر
روکش دار سر سوراخ – JHP – Jacketed Hollow Point – که تقریبا بلافاصله بعد از اختراع مرمی روکش دار با سرنرم توسط اسلحه سازی Woolwich در انگلستان اختراع شد، روکش کامل دارد و سرش سوراخ است و سریعتر از سایر نمونه ها می شکفد و میزان شکفتگی آن بیشتر از انواع دیگرست. نوعی از این مرمی دارای مغزی پلاستیکی در درون سر سوراخ فلزی آن است که وجود مغزی باعث حفظ شکل کامل بالستیکی مرمی شده و دقت و برد آن را بالا می برد در حالیکه در هنگام برخورد به شکفتن آن نیز کمک می کند.
تصویر فشنگ روکش دار سر سوراخ
مرمی انفجاری – Exploding Bullet – که در مرمی خود حاوی مواد منفجره بوده و به هنگام برخورد منفجر می شوند. استفاده از این نوع مرمی در بیشتر ایالت های آمریکا و در کشور کانادا، ممنوع می باشد.
نیز دقت کنید که اصطلاح Spitzer به معنای خمره ای است و به مرمی های نوک تیز خمره ای – مانند فشنگ های جنگی – گفته می شود و صرفا به شکل ظاهری مرمی اشاره دارد.
باید توجه داشت که طبق کنوانسیون ژنو و نیز مصوبه دادگاه لاهه، استفاده از مرمی های شکفته شونده – Expanding projectiles- علیه نیروهای نظامی ممنوع می باشد. این در حالیست که مجرمین و تروریست ها از این نوع مرمی بدون محدودیت استفاده می کنند.
انواع کالیبرهای متداول
کالیبر 9 میلیمتری – که گروه وسیعی از فشنگ های سلاح های کمری را شامل می شود اما در حالت کلی منظور از آن 9x19mm Parabellum است و در انواع سلاح های کمری نیمه خودکار و مسلسل های دستی کاربرد دارد.
تصویر 9 میلیمتر پارابلوم که در این نمونه نوع سرسوراخ آن به تصویر کشیده شده
کالیبر 300 مگنوم وینچستر – 0.300 Winchester Magnum – فشنگ دوربرد مخصوص تک تیراندازی که مورد توجه یگان ویژه ارتش آمریکا – US Navy SEALS – و یگان ویژه ارتش آلمان – Bundeswehr – قرار گرفت. قدرت آن تقریبا در حد یک 7mm Remington Magnum است اما بازدهی آن بالاتر از سطح 7.62x51mm ناتو است.
تصویر 300 مگنوم وینچستر
کالیبر 308 وینچستر – 0.308 Winchester – نام تجاری فشنگ های ساخت کارخانه وینچستر که بر اساس کالیبر جنگی 7.62x51mm استاندارد ناتو ساخته شده اند. در اصل این کالیبر دو سال پیش از گزینش این کالیبر توسط ناتو (در سال 1954) عرضه گردید. متعاقب آن تفنگ های وینچستر مدل 70 و 88 برای این کالیبر تغییر داده شدند و از آن زمان کالیبر 308 وینچستر یکی از محبوبترین فشنگ های شکار نخجیر های بزرگ بوده است. در حال حاضر این کالیبر در ارتش ها، نیروهای انتظامی و شکار بکار می رود.
تصویر 308 وینچستر
کالیبر 0.338 لاپوا - 0.338 Lapus (8.6x70mm or 8.85x71mm) – که در ابتدا برای تفنگ های تک تیراندازی دوربرد ساخته شده بود تا فاصله بالستیکی بین کالیبر 0.300 وینچستر مگنوم و کالیبر 0.50 BMG را پر کند. فشنگ مخصوصی است که دو نوع مرمی با کاربری ضد-نفر و ضد-اشیاء دارد. علاوه بر آن این نوع فشنگ محبوبیتی ویژه نزد شکارچیان نخجیر های بزرگ و نیز تیراندازان مسابقات مخصوص برد طولانی دارد.
تصویر 338 لاپوا
تفنگ تک تیراندازی یگان های ویژه مجهز به صداخفه کن که از لاپوا استفاده می کند
کالیبر 0.357 مگنوم – 0.357 Magnum – که کپی درازتر و قوی تر از کالیبر 38 مخصوص است مورد استقبال نیروهای انتظامی و شکارچیان قرار گرفته است. ایده اولیه در ساخت آن، کاربرد نظامی / انتظامی آن برای نفوذ به بدنه خودرو و خردکردن پوسته موتورخودرو بوده است.
تصویر 357 مگنوم
کالیبر 44 مگنوم – 0.44 Magnum – که فشنگ قدرتمندی است مورد استفاده شکارچیان
تصویر 44 مگنوم
کالیبر 45 – 0.45 ACP – کالیبر استاندارد سلاح های کمری در آمریکا به مدت یک قرن. غالبا زیر سرعت صوت هستند و برای سلاح های مجهز به صدا خفه کن مناسب هستند. نوع مگنوم آنرا در تفنگ های اهرمی نیز استفاده می کنند.
تصویر 45 ای سی پی
کالیبر 5.56 در 45 میلیمتری ناتو – 5.56x45mm NATO – که در سال 1960 توسط ارتش آمریکا برگزیده شد و بعدا در سال 1980 کالیبر استاندارد جایگزین 7.62x51mm برای مسلسل های دستی در نیروهای ناتو گردید. در واقع نسخه نظامی 0.223 Remington است که برای شکارهای کوچک استفاده می شود.
تصویر 223 رمینگتون
کالیبر 7 میلیمتری مگنوم رمینگتون – 7mm Remington Magnum- و 270 وینچستر – 270 Winchester – که فشنگ های دورزدن شکاری هستند و براحتی یک گوزن درشت جثه را از پای در می آورند.
تصویر 7 میلیمتری رمینگتون
کالیبر 7.62 در 39 میلیمتری – 7.62x39mm – استاندارد بلوک شرق و شوروی – از اواسط دهه 1940 تا 1970 – که به جرات می توان گفت بخاطر کاربردش در مسلسل کالاشنیکف ،بالاترین تیراژ تولید را داشته است.
تصویر کالیبر 7.62 در 39 میلیمتری
کالیبر 30-06 اسپرینگفیلد Springfield (یا 7.62x63mm) – که فشنگ استاندارد نیروهای آمریکایی در نیمه اول قرن بیستم بوده است. فشنگی است قدرتمند مناسب شکار اغلب نخجیر های آمریکای شمالی.
تصویر 30-06 اسپرینگفیلد
کالیبر 7.92 در 57 میلیمتری ماوزر – 7.92x57mm Mauser – استاندارد سازمانی نیروهای آلمان از سال 1988 تا 1945 که به ماوزر 8 میلیمتری هم معروف است و در حال حاضر شکارچیان دارای تفنگ های ماوزر از متقاضیان آن هستند.
تصویر فشنگ ماوزر هشت
کالیبر 50 – 0.50 BMG - (12.7x99mm BMG) که در ابتدا برای نفوذ به زره تانک ها در جنگ اول جهانی ساخته شده بود، با گذشت زمان هنوز به عنوان مرمی ضد اشیاء – anti-material – در برابر واحد های زره ای سبک کاربرد دارد. کاربرد دیگر آن در مسلسل های سنگین و تفنگ های تک تیراندازی قدرتمند است. کاربرد غیر نظامی آن جنبه مسابقه ای در هدف زنی ها دوربرد دارد. جالب است بدانید که در تفنگ های سرپر جدید – که قبلا اشاره مختصری به آن شد – کالیبر 50 سایز استاندارد مرمی هاست!
تصویر فشنگ کالیبر 50
تصویر یک تفنگ تک تیراندازی کالیبر 50
جدول مقایسه ای سرعت پرتاب مرمی ها
جدول مقایسه ای برد کالیبرهای مختلف
جدول تناسب کالیبر با نوع شکار مورد نظر
با توجه به تنوع فشنگ های موجود در این گروه از نظر مدل و اندازه و سازنده و مرغوبیت و تیراژ تولید، قیمت آنها حوزه بسیار وسیعی دارد که از زیر 1 دلار برای هر فشنگ شروع شده و بالاتر می رود.
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 10:33 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
تیرهای گلوله زنی غیرخفیف (با چاشنی مرکزی یا سنتر فایر) – Centrefire Cartridges
فشنگ های گلوله زنی سنترفایر فشنگ هایی هستند که چاشنی آنها در مرکز پایه پوکه شان مستقر شده و چاشنی مربوطه مستقل از بدنه فشنگ بوده و باید جداگانه ساخته و در پایه نصب شود. دو مزیت عمده این نوع فشنگ ها عبارتند از: 1- می توان از پوکه آنها دوباره استفاده کرد و با چاشنی گذاری و پرکردن آنها تا چند نوبت از آنها استفاده نمود. 2- بدلیل استقلال چاشنی می شود اندازه آنها را بزرگتر و پوسته آنها را محکم تر کرد تا باروت بیشتر و مرمی بزرگتری را حمل کنند و به این ترتیب می شود فشنگهای پرقدرت تولید کرد.
چاشنی و پایه چند نمونه سنترفایر – در این عکس: کالیبر 50، 6.5 و رمینگتون 223
مقایسه فشنگ ریم فایر (چاشنی لبه ای) با سنترفایر (چاشنی مرکزی) در ساختار و ابعاد
این نوع فشنگ در پی مشاهده ضعف قدرت فشنگ های ریم فایر (چاشنی لبه ای که در پست قبلی به آنها اشاره شد) و نامناسب بودن ساختار ریم فایر ها (بدلیل نازکی پوسته) برای حمل باروت بیشتر و مرمی بزرگتر در نیمه دوم قرن نوزدهم به بازار عرضه گردید.
تصویر مقایسه اندازه فشنگ های سنترفایر ( کالیبر 50 تا 5.62 ناتو) با خفیف
بدلیل تنوع بسیار زیاد مرمی و اندازه کالیبر در این دسته از فشنگ ها، امکان بررسی تمام آنها در یک پست وجود ندارد اما سعی می کنیم گروهبندی های مهم آنها را مورد بحث قرار دهیم.
انواع مرمی
سرگرد سربی - RNL – Round Nose Lead – مرمی سربی برهنه – که با وجود همه گیر شدن مرمی های پوشش دار، هنوز در بعضی فشنگ های قدیمی تر سلاح های کمری و مسلسل ها کاربرد دارد.
تصویر فشنگ سرگرد سربی
سرپخ سربی – FNL- Flat Nose Lead – مشابه نوع قبلی است اما نوک آن پخ خورده و صاف است. متداول در تیراندازی های به سبک غرب وحشی یا Cowboy Action Shooting که علاقه مندان خودش را دارد.
تصویر فشنگ سرپخ سربی
ضد زره – AP – Armor Piercing – مرمی سخت از جنس آلیاژهای فولاد یا تنگستن به شکل نوک تیز غالبا با پوشش غلاف نازک سربی یا مسی که این پوشش برای محافظ لوله تفنگ از خراشیده شدن توسط مرمی بکار می رود. اثر گذاری این مرمی روی هدف های غیر زره پوش (بدون جلیقه ضد گلوله) به کارآمدی نوع تمام فلزی آن نیست.
تصویر فشنگ ضد زره
روکش فلزی کامل – FMJ – Full Metal Jacket – (که فیلمی نیز به همین نام درباره جنگ ویتنام ساخته شده بود که در ایران اشتباها آنرا جلیقه تمام فلزی ترجمه کرده بودند) مرمی از یک هسته سربی که بطور در یک غلاف مسی یا مفرغی یا فولاد نرم پوشانیده شده و در هنگام برخورد با مانع کمترین میزان تغییر شکل را دارند و بیشتر کج می شوند تا اینکه بشکفند.
تصویر فشنگ با روکش فلزی کامل
روکش دار با سر نرم – JSP – Jacketed Soft Point – که اولین نمونه آن در اواخر قرن نوزدهم توسط اسلحه های انگلستان در منطقه دام دام Dum Dum در نزدیکی کلکته هندوستان ساخته و بکارگرفته شد و بعدا در ایران به فشنگ "دم دم" معروف گردید (کلنل محمد تقی خان پسیان از معروف ترین قربانیان این نوع گلوله در تاریخ ایران است). این مرمی مشابه نوع پوشش کامل است اما سر آن مثل نوک مداد لخت است و سرب آن بیرون زده است. این مرمی از استحکام نوع پوشش کامل و شکفتن و تخریب نوع سربی یا سرسوراخ برخوردارست. نوعی از آن که توسط کارخانه نازلر Nosler اختراع شده است دارای دو قسمت است و وصل مرمی به هم وصل شده تا ضمن شکفتن تیر در موقع برخورد از گسستن بیش از اندازه مرمی جلوگیری کند و پایه آن همچنان شکل خود را حفظ کند.
تصویر فشنگ روکش دار با سرنرم
تصویر فشنگ نازلر
روکش دار سر سوراخ – JHP – Jacketed Hollow Point – که تقریبا بلافاصله بعد از اختراع مرمی روکش دار با سرنرم توسط اسلحه سازی Woolwich در انگلستان اختراع شد، روکش کامل دارد و سرش سوراخ است و سریعتر از سایر نمونه ها می شکفد و میزان شکفتگی آن بیشتر از انواع دیگرست. نوعی از این مرمی دارای مغزی پلاستیکی در درون سر سوراخ فلزی آن است که وجود مغزی باعث حفظ شکل کامل بالستیکی مرمی شده و دقت و برد آن را بالا می برد در حالیکه در هنگام برخورد به شکفتن آن نیز کمک می کند.
تصویر فشنگ روکش دار سر سوراخ
مرمی انفجاری – Exploding Bullet – که در مرمی خود حاوی مواد منفجره بوده و به هنگام برخورد منفجر می شوند. استفاده از این نوع مرمی در بیشتر ایالت های آمریکا و در کشور کانادا، ممنوع می باشد.
نیز دقت کنید که اصطلاح Spitzer به معنای خمره ای است و به مرمی های نوک تیز خمره ای – مانند فشنگ های جنگی – گفته می شود و صرفا به شکل ظاهری مرمی اشاره دارد.
باید توجه داشت که طبق کنوانسیون ژنو و نیز مصوبه دادگاه لاهه، استفاده از مرمی های شکفته شونده – Expanding projectiles- علیه نیروهای نظامی ممنوع می باشد. این در حالیست که مجرمین و تروریست ها از این نوع مرمی بدون محدودیت استفاده می کنند.
انواع کالیبرهای متداول
کالیبر 9 میلیمتری – که گروه وسیعی از فشنگ های سلاح های کمری را شامل می شود اما در حالت کلی منظور از آن 9x19mm Parabellum است و در انواع سلاح های کمری نیمه خودکار و مسلسل های دستی کاربرد دارد.
تصویر 9 میلیمتر پارابلوم که در این نمونه نوع سرسوراخ آن به تصویر کشیده شده
کالیبر 300 مگنوم وینچستر – 0.300 Winchester Magnum – فشنگ دوربرد مخصوص تک تیراندازی که مورد توجه یگان ویژه ارتش آمریکا – US Navy SEALS – و یگان ویژه ارتش آلمان – Bundeswehr – قرار گرفت. قدرت آن تقریبا در حد یک 7mm Remington Magnum است اما بازدهی آن بالاتر از سطح 7.62x51mm ناتو است.
تصویر 300 مگنوم وینچستر
کالیبر 308 وینچستر – 0.308 Winchester – نام تجاری فشنگ های ساخت کارخانه وینچستر که بر اساس کالیبر جنگی 7.62x51mm استاندارد ناتو ساخته شده اند. در اصل این کالیبر دو سال پیش از گزینش این کالیبر توسط ناتو (در سال 1954) عرضه گردید. متعاقب آن تفنگ های وینچستر مدل 70 و 88 برای این کالیبر تغییر داده شدند و از آن زمان کالیبر 308 وینچستر یکی از محبوبترین فشنگ های شکار نخجیر های بزرگ بوده است. در حال حاضر این کالیبر در ارتش ها، نیروهای انتظامی و شکار بکار می رود.
تصویر 308 وینچستر
کالیبر 0.338 لاپوا - 0.338 Lapus (8.6x70mm or 8.85x71mm) – که در ابتدا برای تفنگ های تک تیراندازی دوربرد ساخته شده بود تا فاصله بالستیکی بین کالیبر 0.300 وینچستر مگنوم و کالیبر 0.50 BMG را پر کند. فشنگ مخصوصی است که دو نوع مرمی با کاربری ضد-نفر و ضد-اشیاء دارد. علاوه بر آن این نوع فشنگ محبوبیتی ویژه نزد شکارچیان نخجیر های بزرگ و نیز تیراندازان مسابقات مخصوص برد طولانی دارد.
تصویر 338 لاپوا
تفنگ تک تیراندازی یگان های ویژه مجهز به صداخفه کن که از لاپوا استفاده می کند
کالیبر 0.357 مگنوم – 0.357 Magnum – که کپی درازتر و قوی تر از کالیبر 38 مخصوص است مورد استقبال نیروهای انتظامی و شکارچیان قرار گرفته است. ایده اولیه در ساخت آن، کاربرد نظامی / انتظامی آن برای نفوذ به بدنه خودرو و خردکردن پوسته موتورخودرو بوده است.
تصویر 357 مگنوم
کالیبر 44 مگنوم – 0.44 Magnum – که فشنگ قدرتمندی است مورد استفاده شکارچیان
تصویر 44 مگنوم
کالیبر 45 – 0.45 ACP – کالیبر استاندارد سلاح های کمری در آمریکا به مدت یک قرن. غالبا زیر سرعت صوت هستند و برای سلاح های مجهز به صدا خفه کن مناسب هستند. نوع مگنوم آنرا در تفنگ های اهرمی نیز استفاده می کنند.
تصویر 45 ای سی پی
کالیبر 5.56 در 45 میلیمتری ناتو – 5.56x45mm NATO – که در سال 1960 توسط ارتش آمریکا برگزیده شد و بعدا در سال 1980 کالیبر استاندارد جایگزین 7.62x51mm برای مسلسل های دستی در نیروهای ناتو گردید. در واقع نسخه نظامی 0.223 Remington است که برای شکارهای کوچک استفاده می شود.
تصویر 223 رمینگتون
کالیبر 7 میلیمتری مگنوم رمینگتون – 7mm Remington Magnum- و 270 وینچستر – 270 Winchester – که فشنگ های دورزدن شکاری هستند و براحتی یک گوزن درشت جثه را از پای در می آورند.
تصویر 7 میلیمتری رمینگتون
کالیبر 7.62 در 39 میلیمتری – 7.62x39mm – استاندارد بلوک شرق و شوروی – از اواسط دهه 1940 تا 1970 – که به جرات می توان گفت بخاطر کاربردش در مسلسل کالاشنیکف ،بالاترین تیراژ تولید را داشته است.
تصویر کالیبر 7.62 در 39 میلیمتری
کالیبر 30-06 اسپرینگفیلد Springfield (یا 7.62x63mm) – که فشنگ استاندارد نیروهای آمریکایی در نیمه اول قرن بیستم بوده است. فشنگی است قدرتمند مناسب شکار اغلب نخجیر های آمریکای شمالی.
تصویر 30-06 اسپرینگفیلد
کالیبر 7.92 در 57 میلیمتری ماوزر – 7.92x57mm Mauser – استاندارد سازمانی نیروهای آلمان از سال 1988 تا 1945 که به ماوزر 8 میلیمتری هم معروف است و در حال حاضر شکارچیان دارای تفنگ های ماوزر از متقاضیان آن هستند.
تصویر فشنگ ماوزر هشت
کالیبر 50 – 0.50 BMG - (12.7x99mm BMG) که در ابتدا برای نفوذ به زره تانک ها در جنگ اول جهانی ساخته شده بود، با گذشت زمان هنوز به عنوان مرمی ضد اشیاء – anti-material – در برابر واحد های زره ای سبک کاربرد دارد. کاربرد دیگر آن در مسلسل های سنگین و تفنگ های تک تیراندازی قدرتمند است. کاربرد غیر نظامی آن جنبه مسابقه ای در هدف زنی ها دوربرد دارد. جالب است بدانید که در تفنگ های سرپر جدید – که قبلا اشاره مختصری به آن شد – کالیبر 50 سایز استاندارد مرمی هاست!
تصویر فشنگ کالیبر 50
تصویر یک تفنگ تک تیراندازی کالیبر 50
جدول مقایسه ای سرعت پرتاب مرمی ها
جدول مقایسه ای برد کالیبرهای مختلف
جدول تناسب کالیبر با نوع شکار مورد نظر
با توجه به تنوع فشنگ های موجود در این گروه از نظر مدل و اندازه و سازنده و مرغوبیت و تیراژ تولید، قیمت آنها حوزه بسیار وسیعی دارد که از زیر 1 دلار برای هر فشنگ شروع شده و بالاتر می رود.
روز خوش
شمخال میرزا
Link to this log لینک به این نوشته - 10:33 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
2 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
| Home Page | صفحه اصلی |
| Contact me! | ایمیل به من |
| RSS Feed | آر اس اس |
|
بحث های منتخب
Selected topics |
|
سلاح و تیراندازی
Firearms and Shooting |
|
لینکهای مورد نیاز
Needful Links |
|
اخذ مجوز خرید و مالکیت و شکار
Possession and Acquisition and Hunting Licenses |
|
دارنده های مجوز
Licensees |
|
شکار و قوانین مربوطه
Hunting and Regulations |
|
ارتباطات
Links |
