● شکار خرس سیاه – Black bear – قسمت یکم



در این سلسه مقاله، به بررسی دقیقتر نخجیرهای مجاز انتاریو می پردازیم و خصوصیات این حیوانات، جزئیات مربوط به زندگی آنها، نحوه شکار، مجوزهای لازم، شکارگاهها، کالیبرهای مناسب برای شکار آنها، نحوه پاک کردن گوشت و حفظ آن و سایر نکات قابل ملاحظه در مورد آنها می پردازیم.

دانستنی های خرس سیاه

خرس سیاه آمریکایی که نام علمی آن Ursus americanus است، بیشترین گونه خرس موجود در آمریکای شمالی است ( بقیه گونه ها عبارتند از خرس قهوه ای و گریزلی و خرس قطبی). این خرس در تمام استان های کانادا – به غیراز جزیره پرنس ادوارد – به فراوانی پیدا می شود. بر خلاف پسرعموی قهوه ای رنگش که اروپایی الاصل است، این خرس طی دو میلیون سال گذشته در قاره آمریکا به تکامل ادامه داده است.

خرس های بالغ چشم های ریز، گوش های گرد و پوزه کشیده و دم کوتاه دارند. قوه بویایی شان فوق العاده قوی است. با وجود اینکه خرس سیاه می تواند روی پا های عقبی خود بایستند و راه برود ولی غالبا به شکل چهار دست و پا تردد می کند. دلیل عمده ایستادن خرس بر سر دو پا، پیدا کردن دید بهتر یا دریافت بهتر بو است. خرس های سیاه – مانند هر شکارچی دیگر - بینایی خوبی دارند اما در مواجه با انسان که قدی بلندتر از خرس روی چهارپا دارد برای بهتر دیدنش می ایستند که اسباب وحشت افراد نا مطلع می شود در حالیکه خرس ایستاده قصد حمله ندارد و اگر بخواهد حمله کند روی چهارپا برمی گردد و غرش می کند و گوش هایش را عقب می کشد و دندان هایش را نشان می دهد.

تصویر خرس نر



تصویر خرس ماده



تصویر توله خرس



تصویر نادری از یک توله خرس زال – Albino Bear – که کنار مادرش قرار دارد



تصویر خرس عصبانی و آماده به حمله



خصیصه جالب دیگر خرس ها این است که بر خلاف سایر چهارپایان، دو پای هر طرف بدنشان با هم حرکت می کند و بجای اینکه اول پاهای جلو و بعد پاهای عقب قدم بردارند، ابتدا پاهای یک طرف بدنشان قدم برمی دارد و بعد پاهای طرف دیگر!

تصویر راه رفتن خرس



هر پنجه آنها به پنج ناخن قلابدار قوی مسلح است که برای دریدن شکار، کندن زمین و بالارفتن از درخت بکار می روند. خرس سیاه از خرس های گریزلی بسیار کوچکترند اما از انسان بسیار نیرمندتر هستند. در یک مورد ثبت شده، یک خرس جوان 55 کیلویی با نیروی پشت خود یک تخته سنگ 150 کیلویی را بلند کرده است.

تصویر پنجه خرس سیاه



حمله این حیوان به احشام و حیوانات خانگی غالبا در فصل بهار رخ می دهد. کمبود عمومی غذا در این برهه و نیز کمبود توت های وحشی و دانه های خوراکی (بادام و بلوط و گردوی جنگلی) از دلایل اصلی این معضل بشمار می روند.

این حیوان گاها با کندن پوست درخت و جویدن تنه درختان میوه به باغات صدمه می زند. هر چند خرس سیاه به گاو و اسب نیز حمله می کند اما بنظر می رسد گوسفند و بز و خوک را ترجیح می دهد و غالبا با گاز گرفتن گردن و شانه آنها را می کشد. دیده شدن ضربات پنجه خرس بر گردن رمه گواه وجود خرسی گرسنه در منطقه است. خرس ها همچنین در مواردی باعث ترس گله و پرت شدنشان از صخره ها شده اند که در بسیار از موارد قصد خرس شکار و خوردن رمه پرت شده نبوده است.

در رویارویی با انسان ها بندرت درگیری پیش می آید و موارد نادر آن مربوط به غافلگیر شدن این حیوان، ترسیدن آن یا زخمی شدن آن است. حس بویایی و قوه شنوایی قوی این حیوان در اغلب موارد او را بسیار زودتر از دیده شدن توسط انسان از حضور ایشان مطلع کرده و متواری می کند. هر چند در آمریکای شمالی از سال 2000 تا کنون 16 مورد قتل انسان توسط خرس ثبت شده است، بنظر می رسد که در طی 100 سال اخیر کل این موارد به بیش از 56 مورد نرسد.

خرس ها بدلیل دانش کم مردم از نحوه رفتار و زندگی شان، همواره مورد تنفر بوده اند و تا پیش از قرن بیستم، کشتن آنها صرفا بدلیل دیده شدنشان توسط مردم بسیار رایج بوده است. علیرغم مخالفت گروه های طرفدار حیوانات با عرضه و استفاده از محصولات تولیده شده با پوست خرس – نظیر کلاه و کت و دستکش و پتو- هنوز در بسیار از کشور ها این محصولات طرفدار دارند. یکی از مهمترین موارد آنرا می توان کلاه پوست خرس یگان پیاده گارد سلطنتی انگلستان است که در چند قرن گذشته یکی از علایم مشخصه این نیرو ها بوده است.

تصویر گارد سلطنتی انگلستان با کلاه پوست خرس



با توسعه شهرسازی و نفوذ تدریجی مناطق مسکونی به حوزه زندگی خرس ها، این موجودات شکمو کم کم انسان را به غذا ارتباط داده اند و خرس هایی که در نواحی مجاور شهرها زندگی می کنند ترسشان از انسان ها ریخته و برای دزدی غذا از سطل های زباله – و در مواردی از قنادی ها و بقالی ها – وارد نقاط مسکونی می شوند که این موضوع به افزایش موارد رویارویی انسان و خرس می انجامد و بازنده نهایی در این رقابت خرس سیاه است.

در قرن بیستم جنبه بی ضرر و سلح دوست خرس ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت و عروسک های متعدد خرس مشهور تدی بر – Teddy Bear- از روی نام بچه خرسی که توسط تئودور روزولت (رئیس جمهور آمریکا در آغاز قرن بیستم) نجات یافت ساخته شد و نیز یک خرس که توسط افسران کانادایی در جریان جنگ اول جهانی برای عملیاتی پیش قراولی استفاده می شد و توسط یک افسر جزء بنام هری کالبورن به باغ وحش لندن هدیه شده بود سوژه خلق شخصیت کارتونی وینی خرسه در کارتون های والت دیزنی گردید.

تصویر تئودور روزولت



تصویر تدی بر



تصویر هری کالبورن و وینی خرسه



تصویر شخصیت کارتونی وینی بکار رفته در کارتون های کمپانی والت دیزنی



مشخصات فیزیکی خرس

تعداد در انتاریو: 100 هزار قلاده (انتاریو یکی از بزرگترین مراکز تجمع این حیوان در آمریکای شمالی بشمار می رود.)
ابعاد فیزیکی: طول بین 150 تا 180 سانتی متر، ارتفاع در وضعیت چهارپا: 76 تا 91 سانتی متر. ارتفاع در وضعیت ایستاده تا 2.2 متر هم می رسد.
وزن: خرس های نر بین 114 تا 272 کیلو وزن دارند و ماده ها بین 43 تا 180 کیلو هستند. توله ها در بدو تولد 200 تا 450 گرم هستند.
توان جسمانی: بسیار زیاد (قادرست وزنه هایی نزدیک به سه برابر وزن خود را بلند کند). سرعت دو تا 48 کیلومتر در ساعت. شناگر قابلی است و می تواند براحتی و به سرعت از درختان بالا برود.
فصل شکار: اواسط ماه آگوست شروع شده، در سپتامبر و اکتبر به اوج می رسد و در ماه نوامبر با حرکت خرس ها به سمت خوابگاههای زمستانی خاتمه می یابد.

کالیبر مناسب برای شکار خرس:

توضیح یک : همانطور که قبلا در مورد گلوله های با چاشنی مرکزی گفتیم، اسپیتزر به معنای طرح بالستیک مرمی است که نوکی مخروطی و پایه ای استوانه ای دارند که در پایین نقطه جمع می شود و فرم گرد پیدا می کند.

تصویر فشنگ های دارای مرمی اسپیتزر



تصویر مرمی نیمه اسپیتزر – Semi-spitzer



توضیح دو: واحد وزن مرمی گرین Grain است که به جرم کل مرمی اطلاق می شود و مقیاس بسیار کوچکی است بطوریکه هر 100 گرین حدود شش و نیم گرم است.

این کالیبرها و وزن ها –- و شکل مرمی ها برای شکار خرس – و نیز شیرکوهی و گوزن - توصیه می شوند:
243 وینچستر – گرین 100 و بالاتر – مرمی نیمه اسپیتزر
6 میلیمتر رمینگتون – گرین 100 و بالاتر – مرمی نیمه اسپیتزر
7 میلیمتر – گرین 140 و بالاتر – اسپیتزر
270 وینچستر – گرین 130 و بالاتر – نیمه اسپیتزر
30-30 وینچستر – گرین 150 و بالاتر – سرصاف
06 – 30 رمینگتون – گرین 150 و بالاتر - اسپیتزر
300 وینچستر مگنوم – گرین 150 و بالاتر - اسپیتزر
308 وینچستر مگنوم – گرین 150 و بالاتر – اسپیتزر و نیمه اسپیتزر
338 وینچستر مگنوم – گرین 200 و بالاتر – اسپیتزر و نیمه اسپیتزر
44 رمینگتون – گرین 240 و بالاتر – با روکش نیمه و نوک سوراخ

همانطور که حدس می زنید دو نمونه آخر زیاده تر میزان مورد نیاز قوی هستند و کالیبرهای متداولی برای شکار خرس بشمار نمی آیند.

باید توجه کرد که فشنگ ماوزر – برنو- از نوع 8 میلیمتری ماوزر و به شکل اسپیتزر است که بطور کلی سلاح مناسبی برای شکار نیست چون بدلیل تمام فلزی بودنش درست نمی شکفد و هر چند گرین آن غالبا بالای 150 است اما بدلیل نفوذ بیش از اندازه آن، بیشتر احتمال زخمی کردن حیوان و عبور از بدن او را دارد تا کشتن آنرا و به همین دلیل برای شکار نخجیر های بزرگ چندان مورد علاقه شکارچیان کانادایی نیست.

در مورد انتخاب دوربین – اگر خیال استفاده از دوربین را دارید – باید دقت شود که خرس موجودی تیره رنگ است و به احتمال زیاد شما او را در سپیده دم خواهید دید و کمبود نور محیط باعث تیره بودن پس زمینه منظره خواهد بود و باید دوربین تفنگ شما از علائم چاپی – و نه فلزی – که با شکست نور تغییر رنگ می دهند و می شود روی زمینه تیره آنها را تشخیص داد- استفاده کند تا بتوانید وضعیت هدفگیری را در کنترل داشته باشید. وجود نقطه قرمز نورانی – Red dot – در مرکز عدسی دوربین نیز می توانید در هدفگیری با نور کمک بزرگی به شکارچی کند.

دوربین مناسب برای شکار خرس



خرس شکار شده با تفنگ دوربین دار



در پست بعدی به نکات مربوط به هدفگیری و از پای درآوردن خرس می پردازیم

روز خوش
شمخال میرزا

Link to this log     لینک به این نوشته - 10:40 AM -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: