|
وضعیت هوای تورنتو
Toronto's Weather 
|
|
برای دیدن وضعیت هوای سراسر کانادا اینجا کلیک کنید
Click here for Canadian Weather Status |
|
|
تورنتو Toronto
|
|
ونکوور Vancouver
|
|
تهران Tehran
|
● شکار گوزن دم سفید – قسمت اول
دانستنی های گوزن دم سفید
در این پست نگاهی داریم به یکی از محبوب ترین نخجیر های استان انتاریو – و کشور کانادا – بنام گوزن دم سفید ( White-tailed deer) که شکار آن با تیرکمان و سلاح گرم بسیار رایج است.
گوزن دم سفید – بنام لاتین Odocoileus virginianus – که به نام گوزن ویرجینیا نیز شهرت دارد، گوزن متوسط القامه ایست بومی قاره آمریکا که در نواحی شمالی، مرکزی و جنوبی این قاره (تا کشور پرو) پراکنده شده. این حیوان در بعضی کشورهای اروپایی – نظیر فنلاند و جمهوری چک – و در کشور نیوزیلند نیز یافت می شود که در قرن نوزدهم توسط علاقه مندان به این حیوان به نواحی مذکور آورده شده اند.
نقشه پراکندگی دم سفید در آمریکای شمالی
جمعیت این گوزن در اطراف دریاچه های بزرگ آب شیرین مرزی بین کاناد و ایالات متحده با تغییر کاربری زمین به مزارع کشاورزی به سمت نواحی شمالی رانده شده و با گونه های کاریبو و موس همسایه شده اند. دم سفید ها قابلیت تطبیق پذیری بالایی دارند و می توانند خود را با محیط های جدید وفق دهند. بزرگترین گوزن های دم سفید را می توانید در نواحی مرزی بین کانادا و ایالات متحده یافت و با حرکت به سمت جنوب از جثه آنها کاسته می شود بطوری که کوچکترین آنها در جزایر فلوریدا در آمریکا و اغلب آمریکای مرکزی و جنوبی دیده می شوند.
گوزن دم سفید حیوان قدرتمندی است که قادرست با سرعتی بالای 60 کیلومتر در ساعت بدود، از حصار های بلندتر از 2 متر بپرد و در رودخانه با سرعت 20 کیلومتر در ساعت شنا کند. این حیوان فراوان ترین نخجیر بزرگ جثه در کاناداست و جمعیت این حیوان تنها در استان انتاریو بالغ بر 400 هزار راس برآورد می شود. طبق سرشماری ها و برآورد های تخمینی در سال 1982، جمعیت این حیوان درآمریکای شمالی به بیش از 15 میلیون راس می رسیده است. سرعت تولید مثل این حیوان بالاست و یک گله سالم در شرایط عادی می تواند طی یکسال جمعیت خود را دو برابر کند.
اگرچه در دسته بندی های اولیه این حیوان را در گروه جنگلی قرار داده بودند – بدلیل علاقه آن به زندگی در نقاط محفوظ درختی و حاشیه درختان، اما می تواند به همان سهولت در مرغزارها، بوته زارها و نواحی خشک نیمه بیابانی نیز زندگی کند.
تا همین اواخر، جانور شناسان تلاش داشتند تا این گونه جانوری را به مجموعه ای از زیر شاخه های تقسیم کنند اما آزمایش های ژنتیکی نشان داد که تنوع این نژاد بسیار کمتر از دسته بندی 30 تا 40 گروهی پیشنهادی از جانب محققین در قرن بیستم است.
پوست این حیوان در بهار و تابستان به رنگ قهوه ای- سرخ دیده می شود و در پاییز و زمستان به قهوه ای – خاکستری تغییر می کند. مشخصه بارز آن، ناحیه سفید رنگ زیر دم آن است و توسط این حیوان برای اعلام خطر به بقیه استفاده می شود.
گوزن نر آمریکای شمالی (که باک Buck نیز نامیده می شود) بین 60 تا 130 کیلوگرم وزن دارد و در مواردی گوزن هایی سنگینتر از 159 کیلوگرم نیز دیده شده اند. بزرگترین دم سفید ثبت شده در دنیا در ایالت مینسوتای آمریکا بوزن 226 کیلوگرم بوده است. گونه ماده (که دو Doe نامیده می شود) معمولا بین 40 تا 90 کیلوگرم وزن دارد. طول این – با احتساب دم- حیوان از 160 تا 220 سانتیمتر است و ارتفاع شانه آن از زمیت بین 80 تا 100 سانتیمتر است.
تصویر دم سفید نر
تصویر دم سفید ماده
گونه های این حیوان که در نواحی گرمسیر مرکزی و جنوبی قاره آمریکا زندگی می کنند از این ابعاد و اندازه ها کوچکترند و از نظر وزنی بیم 35 تا 50 کیلوگرم هستند.
نوع نر هر ساله در فاصله بین ماههای دسامبر تا مارس شاخ خود را از دست می دهد و در بهار مجددا شاخهایش سبز می شوند. در نوع ماده از هر ده هزار تا یکی دارای شاخ است که غالبا همراه با مشکل دو جنسی بودن است. باک هایی که شاخ هایشان شاخه شاخه نیست در اصطلاح اسپایکد باک می نامند (Spike به معنای پیکان و سرنیزه است). این پیکان ها می توانند خیلی کوتاه یا خیلی بلند باشند. تصویر غلطی در افواه است که شاخ پیکانی مختص باک های جوان است.
تصویر اسپایکد باک
تحقیقات نشان داده است که شاخه شاخه شدن شاخ به وراثت و نوع تغذیه بستگی دارد و هر چه وضع خوراک ایشان بهتر باشد تعداد شاخه ها بیشتر می شود و می تواند تا هشت شاخه در هر شاخ داشته باشد. باید دقت کرد که تعداد شاخه ها و قطر آنها هیچ ربطی به سن گوزن ندارد و برای شناسایی تروفه نباید روی آن تاکید کرد. شاخص مناسب تر برای تشخیص سن حیوان طول منخرین – بینی – و نیز غلظت رنگ خاکستری در پوست آنهاست. طبعا بینی دراز تر و رنگ تیره تر نشاندهنده ارشد بودن گوزن در گله است.
شاخ ها در اوان رشد روکشی مخلمل مانند دارند و ممکن است طرحی متقارن یا بدون تقارن هندسی داشته باشند. پوسته پوشاننده شاخ ها در تابستان شروع به ریختن می کند و گوزن نیز با ساییدن شاخش به بدنه درختان به این پروسه سرعت می بخشد.
هر بخش از شاخ گوزن نام مخصوصی دارد که در طرح زیر دیده می شود:
تصویر طرح شاخ گوزن
رژیم غذایی
گوزن دم سفید دستگاه هاضمه ای چهار مخزنی دارد و هر مخزن وظیفه ای جداگانه داشته و ترکیب آنها گوزن را قادر می کند تا با سرعت حوزه وسیعی از مواد غذایی را فرو ببلعد و بعدا با رسیدن به منطقه ای امن به فکر هضم آن باشد. دم سفید ها مجموعه متنوعی از خوراک شامل حبوبات، برگ و ساقه گیاهان را می خورند. این حیوانات همچنین علاقه زیادی به ذرت، میوه های جنگلی و انواع قارچ ها – حتی گونه های سمی – و بوته های سماق سمی دارند. طبعا این برنامه غذایی تحت تاثیر فصل و شرایط محیطی است. دیده شده که دم سفید ها اقدام به خوردن پرنده های به تور افتاده توسط صیاد ها نیز کرده اند!
دستگاه هاضمه گوزن میزبان گروه پیچیده ای از باکتری ها است که با تغییر فصل و تعویض برنامه غذایی حیوان خود دستخوش تغییر می شوند و اگر در اینحالت حیوان غذایی خارج از فصل بدست بیاورد و بخورد نخواهد توانست آنرا هضم کند.
دشمنان طبیعی
درندگان متعددی در طبیعت از دشمنان این حیوان بشمار می روند. گرگ های خاکستری، کوگار ها، سوسمارهای آمریکایی (در نواحی گرمسیر) و جاگوار قادر به کشتن گوزن های بالغ هستند.
گرگ خاکستری در زمستان
گرگ خاکستری که یک دم سفید اسپایکد رو از پا درآورده
تصویر کوگار
تصویر سوسمار آمریکایی
تصویر جاگوار
درندگان کوچک جثه تر نظیر گربه وحشی (باب کت) و سیاهگوش (لینکس) و درندگان کند و تنبل نظیر خرس ها بیشتر در پی گوزن های نوزاد و یا بیمار هستند چون در حالت عادی قادر به تعقیب و گرفتن گوزن ها نیستند.
تصویر گربه وحشی
تصویر سیاهگوش
از بین رفتن تدریجی دشمنان طبیعی گوزن دم سفید در بعضی نواحی آمریکای شمالی منجر به انفجار جمعیت آنها در بعضی مناطق شده است. گونه ها نر در فصل جفت یابی بخاطر سرشاخ شدن های متعدد برای کسب جایگاه ممتاز در گله و نیز بخاطر جستجو در مسافت های طولانی بدنبال نوع ماده – که غالبا با کمبود در خوردن غذا و آب نیز همراه است – ممکن است شدیدا ضعیف شوند و این فرصت خوبی به درندگان کوچک جثه می دهد تا شانس خود را برای گرفتن و از پای درآوردن دم سفید های نر امتحان کنند.
ماده ها در هر سال در اواخر بهار – معمولا بین ماههای مه و ژوئن- بین یک تا سه راس می زایند که به این گوزن های جوان اصطلاحا فاون – Fawn- می گویند. فاون ها در خلال اولین تابستان نقطه های روشن روی پشت خود را از دست می دهند و تا رسیدن اولین زمستان وزنشان بین 20 تا 35 کیلوگرم می شود. فاون های نر در این سن اندکی از ماده ها بزرگتر هستند.
تصویر فاون
گوزن ها در نگهبانی از فرزندانشان بی قید هستند و گاها ممکن است یک فاون چند ساعت تنها بماند.
دم سفید ها بروش ها گوناگونی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند که عبارتند از اصوات، بو، رفتار فیزیکی و نشانه گزاری. تمام گوزن های دم سفید قادر به تولید اصوات هستند و هر یک تون و آهنگ صدای منحصر بفرد خود را دارند. فاون ها صدایی زیر و تیز تولید می کنند که از آن برای فراخوانی مادرشان استفاده می کنند. ماده ها نیز قادر به تولید صدای زیر و تیز هستند و نیز غرغر مخصوصی از خود تولید می کنند که توجه تمام گوزن های نر اطراف را بخود جلب می کند. هر دو گونه از بینی خود صدایی در می آورند که علامت هشدار و اعلام خطر است. سیخ شدن دم و دیده شدن ناحیه سفید رنگ آن نیز یکی دیگر از روش های هشدار گروهی است. گوزن از شاخ و دندان خود برای علامت گزاری درختان نواحی زندگی خود استفاده می کنند.
بعضی گوزن های دم سفید مبتلا به ساس هستند که سالانه منجر به مرگ بیش از 100 هزار گوزن می شود. گوزن های کانادایی کمتر به این انگل مبتلا هستد که دلیلش را می شود کشته شدن حشرات در سرمای زمستان های سرد این کشور دانست. گوزن های در سال نزدیک به یک میلیارد دلار به مزارع و املاک خسارت وارد می کنند. اگر چه رویارویی مستقیم بین انسان و گوزن خیلی نادر است اما سالانه بطور متوسط چهار مورد از حمله و زخمی شدن انسان ها توسط گوزن ها ثبت می شود.
تصویر حمله یک دم سفید به ماشین پلیس
دم سفید ها مجهز به غدد متعددی هستند که آنها را قادر به تولید انواع بو می کند که بعضی از آنها بحدی قوی هستند که توسط شامئه انسان نیز قابل درکند.
در فصل جفتگیری گاها پیش می آید که در هنگام سرشاخ شدن گوزن های نر، شاخ هایشان در هم گیر می کند و آنقدر تقلا می کنند تا هر دو از پای در می آیند. تصویر زیر نشان دهنده یک نمونه از این وضعیت است:
تصویر دو گوزن با شاخ های در هم گره خورده
برای تشخیص این حیوان از روی رد پا به شکل و اندازه آن توجه کرده و نیز برای تمیز دادن آن از موس از شکل فضولات آن استفاده می کنند:
در پست بعدی به جزئیات مربوط به شکار این حیوان می پردازیم.
پیروز باشید
Link to this log لینک به این نوشته - 10:16 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
دانستنی های گوزن دم سفید
در این پست نگاهی داریم به یکی از محبوب ترین نخجیر های استان انتاریو – و کشور کانادا – بنام گوزن دم سفید ( White-tailed deer) که شکار آن با تیرکمان و سلاح گرم بسیار رایج است.
گوزن دم سفید – بنام لاتین Odocoileus virginianus – که به نام گوزن ویرجینیا نیز شهرت دارد، گوزن متوسط القامه ایست بومی قاره آمریکا که در نواحی شمالی، مرکزی و جنوبی این قاره (تا کشور پرو) پراکنده شده. این حیوان در بعضی کشورهای اروپایی – نظیر فنلاند و جمهوری چک – و در کشور نیوزیلند نیز یافت می شود که در قرن نوزدهم توسط علاقه مندان به این حیوان به نواحی مذکور آورده شده اند.
نقشه پراکندگی دم سفید در آمریکای شمالی
جمعیت این گوزن در اطراف دریاچه های بزرگ آب شیرین مرزی بین کاناد و ایالات متحده با تغییر کاربری زمین به مزارع کشاورزی به سمت نواحی شمالی رانده شده و با گونه های کاریبو و موس همسایه شده اند. دم سفید ها قابلیت تطبیق پذیری بالایی دارند و می توانند خود را با محیط های جدید وفق دهند. بزرگترین گوزن های دم سفید را می توانید در نواحی مرزی بین کانادا و ایالات متحده یافت و با حرکت به سمت جنوب از جثه آنها کاسته می شود بطوری که کوچکترین آنها در جزایر فلوریدا در آمریکا و اغلب آمریکای مرکزی و جنوبی دیده می شوند.
گوزن دم سفید حیوان قدرتمندی است که قادرست با سرعتی بالای 60 کیلومتر در ساعت بدود، از حصار های بلندتر از 2 متر بپرد و در رودخانه با سرعت 20 کیلومتر در ساعت شنا کند. این حیوان فراوان ترین نخجیر بزرگ جثه در کاناداست و جمعیت این حیوان تنها در استان انتاریو بالغ بر 400 هزار راس برآورد می شود. طبق سرشماری ها و برآورد های تخمینی در سال 1982، جمعیت این حیوان درآمریکای شمالی به بیش از 15 میلیون راس می رسیده است. سرعت تولید مثل این حیوان بالاست و یک گله سالم در شرایط عادی می تواند طی یکسال جمعیت خود را دو برابر کند.
اگرچه در دسته بندی های اولیه این حیوان را در گروه جنگلی قرار داده بودند – بدلیل علاقه آن به زندگی در نقاط محفوظ درختی و حاشیه درختان، اما می تواند به همان سهولت در مرغزارها، بوته زارها و نواحی خشک نیمه بیابانی نیز زندگی کند.
تا همین اواخر، جانور شناسان تلاش داشتند تا این گونه جانوری را به مجموعه ای از زیر شاخه های تقسیم کنند اما آزمایش های ژنتیکی نشان داد که تنوع این نژاد بسیار کمتر از دسته بندی 30 تا 40 گروهی پیشنهادی از جانب محققین در قرن بیستم است.
پوست این حیوان در بهار و تابستان به رنگ قهوه ای- سرخ دیده می شود و در پاییز و زمستان به قهوه ای – خاکستری تغییر می کند. مشخصه بارز آن، ناحیه سفید رنگ زیر دم آن است و توسط این حیوان برای اعلام خطر به بقیه استفاده می شود.
گوزن نر آمریکای شمالی (که باک Buck نیز نامیده می شود) بین 60 تا 130 کیلوگرم وزن دارد و در مواردی گوزن هایی سنگینتر از 159 کیلوگرم نیز دیده شده اند. بزرگترین دم سفید ثبت شده در دنیا در ایالت مینسوتای آمریکا بوزن 226 کیلوگرم بوده است. گونه ماده (که دو Doe نامیده می شود) معمولا بین 40 تا 90 کیلوگرم وزن دارد. طول این – با احتساب دم- حیوان از 160 تا 220 سانتیمتر است و ارتفاع شانه آن از زمیت بین 80 تا 100 سانتیمتر است.
تصویر دم سفید نر
تصویر دم سفید ماده
گونه های این حیوان که در نواحی گرمسیر مرکزی و جنوبی قاره آمریکا زندگی می کنند از این ابعاد و اندازه ها کوچکترند و از نظر وزنی بیم 35 تا 50 کیلوگرم هستند.
نوع نر هر ساله در فاصله بین ماههای دسامبر تا مارس شاخ خود را از دست می دهد و در بهار مجددا شاخهایش سبز می شوند. در نوع ماده از هر ده هزار تا یکی دارای شاخ است که غالبا همراه با مشکل دو جنسی بودن است. باک هایی که شاخ هایشان شاخه شاخه نیست در اصطلاح اسپایکد باک می نامند (Spike به معنای پیکان و سرنیزه است). این پیکان ها می توانند خیلی کوتاه یا خیلی بلند باشند. تصویر غلطی در افواه است که شاخ پیکانی مختص باک های جوان است.
تصویر اسپایکد باک
تحقیقات نشان داده است که شاخه شاخه شدن شاخ به وراثت و نوع تغذیه بستگی دارد و هر چه وضع خوراک ایشان بهتر باشد تعداد شاخه ها بیشتر می شود و می تواند تا هشت شاخه در هر شاخ داشته باشد. باید دقت کرد که تعداد شاخه ها و قطر آنها هیچ ربطی به سن گوزن ندارد و برای شناسایی تروفه نباید روی آن تاکید کرد. شاخص مناسب تر برای تشخیص سن حیوان طول منخرین – بینی – و نیز غلظت رنگ خاکستری در پوست آنهاست. طبعا بینی دراز تر و رنگ تیره تر نشاندهنده ارشد بودن گوزن در گله است.
شاخ ها در اوان رشد روکشی مخلمل مانند دارند و ممکن است طرحی متقارن یا بدون تقارن هندسی داشته باشند. پوسته پوشاننده شاخ ها در تابستان شروع به ریختن می کند و گوزن نیز با ساییدن شاخش به بدنه درختان به این پروسه سرعت می بخشد.
هر بخش از شاخ گوزن نام مخصوصی دارد که در طرح زیر دیده می شود:
تصویر طرح شاخ گوزن
رژیم غذایی
گوزن دم سفید دستگاه هاضمه ای چهار مخزنی دارد و هر مخزن وظیفه ای جداگانه داشته و ترکیب آنها گوزن را قادر می کند تا با سرعت حوزه وسیعی از مواد غذایی را فرو ببلعد و بعدا با رسیدن به منطقه ای امن به فکر هضم آن باشد. دم سفید ها مجموعه متنوعی از خوراک شامل حبوبات، برگ و ساقه گیاهان را می خورند. این حیوانات همچنین علاقه زیادی به ذرت، میوه های جنگلی و انواع قارچ ها – حتی گونه های سمی – و بوته های سماق سمی دارند. طبعا این برنامه غذایی تحت تاثیر فصل و شرایط محیطی است. دیده شده که دم سفید ها اقدام به خوردن پرنده های به تور افتاده توسط صیاد ها نیز کرده اند!
دستگاه هاضمه گوزن میزبان گروه پیچیده ای از باکتری ها است که با تغییر فصل و تعویض برنامه غذایی حیوان خود دستخوش تغییر می شوند و اگر در اینحالت حیوان غذایی خارج از فصل بدست بیاورد و بخورد نخواهد توانست آنرا هضم کند.
دشمنان طبیعی
درندگان متعددی در طبیعت از دشمنان این حیوان بشمار می روند. گرگ های خاکستری، کوگار ها، سوسمارهای آمریکایی (در نواحی گرمسیر) و جاگوار قادر به کشتن گوزن های بالغ هستند.
گرگ خاکستری در زمستان
گرگ خاکستری که یک دم سفید اسپایکد رو از پا درآورده
تصویر کوگار
تصویر سوسمار آمریکایی
تصویر جاگوار
درندگان کوچک جثه تر نظیر گربه وحشی (باب کت) و سیاهگوش (لینکس) و درندگان کند و تنبل نظیر خرس ها بیشتر در پی گوزن های نوزاد و یا بیمار هستند چون در حالت عادی قادر به تعقیب و گرفتن گوزن ها نیستند.
تصویر گربه وحشی
تصویر سیاهگوش
از بین رفتن تدریجی دشمنان طبیعی گوزن دم سفید در بعضی نواحی آمریکای شمالی منجر به انفجار جمعیت آنها در بعضی مناطق شده است. گونه ها نر در فصل جفت یابی بخاطر سرشاخ شدن های متعدد برای کسب جایگاه ممتاز در گله و نیز بخاطر جستجو در مسافت های طولانی بدنبال نوع ماده – که غالبا با کمبود در خوردن غذا و آب نیز همراه است – ممکن است شدیدا ضعیف شوند و این فرصت خوبی به درندگان کوچک جثه می دهد تا شانس خود را برای گرفتن و از پای درآوردن دم سفید های نر امتحان کنند.
ماده ها در هر سال در اواخر بهار – معمولا بین ماههای مه و ژوئن- بین یک تا سه راس می زایند که به این گوزن های جوان اصطلاحا فاون – Fawn- می گویند. فاون ها در خلال اولین تابستان نقطه های روشن روی پشت خود را از دست می دهند و تا رسیدن اولین زمستان وزنشان بین 20 تا 35 کیلوگرم می شود. فاون های نر در این سن اندکی از ماده ها بزرگتر هستند.
تصویر فاون
گوزن ها در نگهبانی از فرزندانشان بی قید هستند و گاها ممکن است یک فاون چند ساعت تنها بماند.
دم سفید ها بروش ها گوناگونی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند که عبارتند از اصوات، بو، رفتار فیزیکی و نشانه گزاری. تمام گوزن های دم سفید قادر به تولید اصوات هستند و هر یک تون و آهنگ صدای منحصر بفرد خود را دارند. فاون ها صدایی زیر و تیز تولید می کنند که از آن برای فراخوانی مادرشان استفاده می کنند. ماده ها نیز قادر به تولید صدای زیر و تیز هستند و نیز غرغر مخصوصی از خود تولید می کنند که توجه تمام گوزن های نر اطراف را بخود جلب می کند. هر دو گونه از بینی خود صدایی در می آورند که علامت هشدار و اعلام خطر است. سیخ شدن دم و دیده شدن ناحیه سفید رنگ آن نیز یکی دیگر از روش های هشدار گروهی است. گوزن از شاخ و دندان خود برای علامت گزاری درختان نواحی زندگی خود استفاده می کنند.
بعضی گوزن های دم سفید مبتلا به ساس هستند که سالانه منجر به مرگ بیش از 100 هزار گوزن می شود. گوزن های کانادایی کمتر به این انگل مبتلا هستد که دلیلش را می شود کشته شدن حشرات در سرمای زمستان های سرد این کشور دانست. گوزن های در سال نزدیک به یک میلیارد دلار به مزارع و املاک خسارت وارد می کنند. اگر چه رویارویی مستقیم بین انسان و گوزن خیلی نادر است اما سالانه بطور متوسط چهار مورد از حمله و زخمی شدن انسان ها توسط گوزن ها ثبت می شود.
تصویر حمله یک دم سفید به ماشین پلیس
دم سفید ها مجهز به غدد متعددی هستند که آنها را قادر به تولید انواع بو می کند که بعضی از آنها بحدی قوی هستند که توسط شامئه انسان نیز قابل درکند.
در فصل جفتگیری گاها پیش می آید که در هنگام سرشاخ شدن گوزن های نر، شاخ هایشان در هم گیر می کند و آنقدر تقلا می کنند تا هر دو از پای در می آیند. تصویر زیر نشان دهنده یک نمونه از این وضعیت است:
تصویر دو گوزن با شاخ های در هم گره خورده
برای تشخیص این حیوان از روی رد پا به شکل و اندازه آن توجه کرده و نیز برای تمیز دادن آن از موس از شکل فضولات آن استفاده می کنند:
در پست بعدی به جزئیات مربوط به شکار این حیوان می پردازیم.
پیروز باشید
Link to this log لینک به این نوشته - 10:16 AM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
10 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
Monday, July 27, 2009
● تعداد سلاح های گرم در استان انتاریو
طبق آمار موجود در سال 2006 تعداد سلاح های موجود در استان انتاریو عبارت بوده اند از
1839155 – یک میلیون و هشتصد و سی و نه هزار و یکصد و پنجاه و پنج - قبضه تفنگ در گروه بدون محدودیت، شامل گلوله زنی و ساچمه زنی و خفیف.
75348 – هفتاد و پنج هزار و سیصد و چهل و هشت – قبضه سلاح در گروه غیرمجاز که کلکسیونر ها با اخذ مجوز برای موجودی قبلی خود اجازه نگهداری آنرا داشته اند. شامل سلاح های تمام خودکار، لوله بریده یا کوتاه تر از حد مجاز.
140024 – یکصد و چهل هزار و بیست چهار – قبضه سلاح کمری.
با توجه به اینکه استان انتاریو در سال 2006 حدود 13 میلیون نفر ساکن داشته است، رقم قابل ملاحظه ای است. تعداد افراد دارای مجوز در مناطق شهری کمتر از مناطق خارج از مرکز می باشد.
طبعا این تعداد در سه سال گذشته رشد داشته و امروزه در کانادا نزدیک به ده درصد جمعیت دارای سلاح گرم هستند.
سهولت خرید سلاح در انتاریو – خصوصا در گروه بدون محدودیت (که قبلا در موردش صحبت کرده ایم)- و سرعت پروسه انتقال سند که توسط مغازه دار از طریق اینترنت و ظرف چند دقیقه انجام می شود و مشتری را قادر می کند بلافاصله اسلحه را با خود ببرد، در کنار ارزانی نسبی سلاح گرم، از عوامل اصلی رشد این بازار در انتاریو و کانادا بشمار می روند.
در این تصویر نقشه تراکم دارندگان سلاح را در استان انتاریو مشاهده می کنید:
پیروز باشید
Link to this log لینک به این نوشته - 12:25 PM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
طبق آمار موجود در سال 2006 تعداد سلاح های موجود در استان انتاریو عبارت بوده اند از
1839155 – یک میلیون و هشتصد و سی و نه هزار و یکصد و پنجاه و پنج - قبضه تفنگ در گروه بدون محدودیت، شامل گلوله زنی و ساچمه زنی و خفیف.
75348 – هفتاد و پنج هزار و سیصد و چهل و هشت – قبضه سلاح در گروه غیرمجاز که کلکسیونر ها با اخذ مجوز برای موجودی قبلی خود اجازه نگهداری آنرا داشته اند. شامل سلاح های تمام خودکار، لوله بریده یا کوتاه تر از حد مجاز.
140024 – یکصد و چهل هزار و بیست چهار – قبضه سلاح کمری.
با توجه به اینکه استان انتاریو در سال 2006 حدود 13 میلیون نفر ساکن داشته است، رقم قابل ملاحظه ای است. تعداد افراد دارای مجوز در مناطق شهری کمتر از مناطق خارج از مرکز می باشد.
طبعا این تعداد در سه سال گذشته رشد داشته و امروزه در کانادا نزدیک به ده درصد جمعیت دارای سلاح گرم هستند.
سهولت خرید سلاح در انتاریو – خصوصا در گروه بدون محدودیت (که قبلا در موردش صحبت کرده ایم)- و سرعت پروسه انتقال سند که توسط مغازه دار از طریق اینترنت و ظرف چند دقیقه انجام می شود و مشتری را قادر می کند بلافاصله اسلحه را با خود ببرد، در کنار ارزانی نسبی سلاح گرم، از عوامل اصلی رشد این بازار در انتاریو و کانادا بشمار می روند.
در این تصویر نقشه تراکم دارندگان سلاح را در استان انتاریو مشاهده می کنید:
پیروز باشید
Link to this log لینک به این نوشته - 12:25 PM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
3 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
Wednesday, July 15, 2009
● نگاهی به مبانی تنظیف و نگهداری سلاح گرم
تمیز نگاهداشتن سلاح و رسیدگی و روغنکاری آن یکی از مهمترین راههای تضمین عمر طولانی و عملکرد درست آن است. با توجه به تنوع انواع و درجه آلودگی لوله و سیستم خوراک رسانی و احتراق، راه یکسانی برای تمیز کردن سلاح وجود ندارد. اما در اینجا تلاش می کنیم تا مبانی تمیزکردن سلاح های گرم را مورد بررسی قرار بدهیم.
نیز قابل توصیه است که بعد از پایان تیراندازی سلاح را در اسرع وقت تمیز کنید تا ضایعات باقیمانده در اسلحه فرصت خشک شدن و استحکام پیدا نکنند.
هر شکارچی موظف است تا از صحت عملکرد سلاح گرم و تمیز بودن آن پیش از حرکت به قصد شکار اطمینان حاصل کند. رعایت این امر نه فقط به دقت سلاح در هنگام تیراندازی می افزاید که احتمال عملکرد درست مکانیزم خوراک رسانی و احتراق را نیز بالا می برد. (البته باید توجه کنیم که تفنگ بلافاصله بعد از پاک کردن لوله، بخاطر چرب شدن خان درون لوله، بجای درست چرخانیدن مرمی آنرا سر می دهد و این باعث می شود که یکی دو گلوله اول آفست زیادتری از حالت عادی اسلحه داشته باشند. پس پیش از استفاده از تفنگ برای هدفگیری نخجیر باید یکی دوباره اسلحه پر و خالی شده باشد تا در دقیقترین وضعیت خود عمل کند.
اکنون بیایید نگاهی کنیم به مبانی پاک کردن سلاح در منزل
در اینجا نگاهی داریم به فهرست ملزومات اینکار:
- کتابچه راهنمای اسلحه – در صورت وجود
- پایه نگهداری اسلحه در وضعیت افقی در مدت تنظیف – می تواند از چند تخته و یک پتو نیز تشکیل شده باشد.
تصویر یک پایه تفنگ
- سنبه تنظیف – Cleaning Rod – و یا ریسمان لوله – Bore Snake
- سر سنبه شکافدار یا پیچی – Jag- برای استفاده از کهنه تنظیف
- برس برنجی در سایز مناسب برای عبور از لوله
- کهنه های تنظیف در ابعاد مناسب برای عبور از لوله – ترجیحا پارچه پنبه ای
- دستکش لاستیکی – دستکش ظرفشویی هم مناسب است
- ست آچار پیچ گوشتی مخصوص اسلحه سازی – یا لااقل آچارهای مناسب اسلحه شما
- مایع حلال مخصوص تنظیف سلاح، روغن و گریس
- برس کوتاه برنجی یا مسی یا یک مسواک دست دوم
- چراغ قوه لوله – در اندازه ای که از درون لوله عبور کند.
- کهنه های خشک و تمیز
- محافظ چشم.
و طبعا انتظار می رود پیش از شروع به تنظیف، موارد ایمنی زیر را نیز رعایت کرده باشید:
- لوله را در جهتی امن نگاهدارید.
- از خالی بودن سلاح کسب اطمینان کنید - خشاب و فشنگ ها را درآورده و محفظه احتراق را بازدید کنید.
- میز کار را از هرگونه اشیاء زاید خالی کرده و تمیز و خشک کنید.
- مهمات را از سلاح دور کنید.
- دقت کنید محل کار از تهویه مناسب برخوردار باشد.
- در تمام مدت کار از عینک ایمنی و دستکش لاستیکی استفاده کنید.
اگر امکانش هست، همواره تنظیف را از سمت گلنگدن انجام دهید. اینکار باعث می شود تا دوده و ضایعات موجود در لوله از نوک آن خارج شود و عملیات تنظیف منجر به خط افتادن و صدمه خوردن دهانه لوله نشود. برای باز کردن گلنگدن – اگر امکانش هست – از راهنمای کارخانه استفاده کنید.
شش مرحله استاندارد در تنظیف سلاح
مرحله اول
یک برس تنظیف را که در اندازه لوله سلاح است به سر سنبه وصل کنید. غالبا پایه برس ها فرز خورده است و براحتی در سر سنبه می پیچد و نصب می شود. مقدار اندکی مایع تنظیف را در یک ظرف کوچک و عمیق – مثل قوطی فیلم عکاسی – بریزید و برس را در آن بخیسانید. از فروکردن مستقیم برس در شیشه مایع تنظیف خودداری کنید زیرا با کثیف بودن برس، مقداری دوده و براده وارد کل مایع شده و آنرا کثیف می کند.
مرحله دوم
سنبه را به همراه برس مرطوب در مایع تنظیف را بدقت وارد لوله کنید و مراقب باشید مایع تنظیف روی بدنه اسلحه خصوصا قنداق آن نریزد. سنبه را در طول لوله بجلو ببرید تا از سر لوله بیرون بزند. اینکار را چند بار تکرار کنید – مثلا 10 مرتبه - تا ضایعات و دوده چسبیده بروی خان ها از بدنه لوله جدا شوند.
مرحله سوم
برس را از سر سنبه باز کرده و سر سنبه شکافدار را ببندید و کهنه تنظیفی مناسب کالیبر لوله به آن متصل کنید. اکنون سنبه را بدرون لوله بکشید و از اسلحه خارج کنید. سپس با استفاده از چراغ قوه مخصوص لوله را بررسی کنید. اگر هنوز دوده در لوله دیده می شود، کهنه دیگری به سر سنبه ببندید و تمیز کردن را ادامه دهید تا دیگر دوده ای در لوله باقی نماند. اگر حین کار متوجه شدید که روی خود سنبه را دوده و ضایعات کثیف کرده فورا تمیزش کنید.
مرحله چهارم
اکنون یک کهنه تمیز و روغن خورده را به سر سنبه متصل کرده و در لوله فروببرید تا از سمت دیگر خارج شود. این روغن مانع از زنگ زدگی درون لوله خواهد شد. اکنون لوله اسلحه تمیز است.
مرحله پنجم
از برس کوتاه مسی یا مسواک قدیمی برای تمیز کردن گلنگدن و مسیر آن روی سلاح و محفظه استفاده کنید و هر گونه دوده و ضایعات را پاک کنید. سپس با کهنه ای تمیز این مجموعه را بدقت تمیز کنید و لایه نازکی از روغن روی آن بکشید.
مرحله ششم
تمام اسلحه را از ابتدا تا انتها با یک کهنه تمیز که کمی روغنی است دستمال بکشید.
توجه کنید که اگر امکان باز کردن و درآوردن گلنگدن وجود ندارد، باید از سرلوله اقدام به تنظیف کنید. در طی این مدت حتما کهنه تمیزی را در کف محفظه احتراق و محوطه خوراک رسان نگهدارید تا دوده و ضایعات بدرون این ناحیه نریزد.
چند نکته قابل توجه:
در مورد کیفیت برس و کهنه های تنظیف مطلقا خسیس بازی در نیاورید! این ها مهمترین ترین ابزارهای تنظیف هستند و اگر کیفیتشان خوب نباشد کار پیش نمی رود و ممکن است به لوله هم صدمه بزنید! استفاده از سرسنبه های نوک تیز که در کهنه فرو می روند و بعد با بیرون زدن از لوله آنرا بیرون می اندازند ارجح است. مارکهای سینکلر و اکیوپرو برای این منظور خوب هستند. سری سینکلر راهنمای نوع کهنه تنظیف مناسب برای سر سنبه مورد نظر را هم دارد. البته بعد از مدتی خودتان دستان می آید که کدام سر سنبه با کدام کهنه تنظیف بهتر کار می کند.
تصویر یک سرسنبه اکیوپرو
تصویر یک ست سرسنبه اکیوپرو
برای برس حتما از نوع برنجی با مغزی برنجی استفاده کنید و از نوع آهنی شدیدا دوری کنید. برس های نایلونی برای استعمال پاک کننده های قوی مجهز به آمونیوم - که برای حل کردن ضایعات مس در درون لوله بکار می روند – خوبند. برای فرچه پنبه ای حتما از نوع طبیعی آن که با ریسمان برنجی به هم بافته شده استفاده کنید.
برای ساچمه زنی خوب است که سایز برس برنجی بکار رفته یک درجه از سایز گیج اسلحه بالاتر باشد. مثلا سایز 10 را برای تفنگ گیج 12 استفاده کنید. برس های Tornado نیز خوب هستند. تولید کننده های معروف این برس ها عبارتند از Sinclair و ProShot و Dewey و Midway و Brownells.
تصویر برس برنجی شاتگان ساخت کارخانه سنیکلر
در مورد مسیریاب لوله – Bore guide – که در تفنگ های گلنگدنی جایگزین گلنگدن شده و اجازه دسترسی راحت به لوله را از مسیر گلنگدن می دهد، استفاده از محصولات Sinclair و Stoney Point و Dewey مجهز به منافذ ورود مایع تنظیف توصیه می شود.
عکس چند مسیریاب محصول استونی پوینت
منفذ ورودی این مسیریاب ها به شما امکان می دهد مایع تنظیف یا ماده محافظ را مستقیما به درون کهنه تنظیف یا سرسنبه پنبه ای برسانید و از ریختن آن روی دست یا قندان اسلحه جلوگیری می کند.
در این سوی دنیا ماشاالله هر ماه یک مایع تنظیف جدید در بازار ظاهرا می شود و ادعای معجزه دارد! نیازی نیست با آمدن هر فرمول جدید، شیشه های قبلی را در خاکروبه بیاندازید و دست در جیبتان ببرید. یک مایع تنظیف خوب، مثل محصولات Shooter’s Choice که براحتی دوده باروت و باقیمانده پلاستیک را در خود حل می کند و نیز تا حد زیادی مس باقیمانده در لوله را هم برمی دارد، برای تمیزکاری کافیست.
تصویر مایع تنظیف محصول شوترزچویس
اگر بعد از تنظیف با شوترزچویس، هنوز آثار مس در لوله مشهود بود، بروید سراغ مایع Sweets 7.62. بعد برای پاک کردن از لوله باید از مایع Hoppe’s No 9 استفاده کنید. بعد از اتمام تنظیف، دو یا سه کهنه تمیز را از لوله عبور دهید تا آنرا تمیز و خشک کند.
تصویر مایع هاپس شماره 9
تصویر مایع سوییت 7.62 که پاک کننده ای نیرومندی است
اگر هنوز آثار مالیده شدن مس در روی خوان ها دیده می شود، یک سرسمبه پنبه ای ببندید، آنرا از لوله بیرون بزنید و به محلول سوییت 7.62 آغشته کنید و به بدرون لوله بکشید و بعد 15 مرتبه آنرا به آرامی در امتداد لوله عقب و جلو ببرید بدون اینکه از لوله بیرون بزند. سپس دوباره محلول بزنید و 15 مرتبه دیگر سنبه را عقب و جلو کنید.
دقت کنید که محلول مذکور خیلی قوی است و نباید بیش از یک ربع ساعت در لوله بماند. در پایان کار یک کهنه تمیز را از لوله عبور دهید تا باقیمانده این ماده آبی رنگ از لوله بدر آید. سپس دو کهنه آغشته به محلول Hoppe No 9 را پشت سر هم از لوله عبور دهید و در پایان دو کهنه تمیز را از لوله بگذرانید. برای حسن ختام یک کهنه آغشته به ماده محافظ ضد زنگ شوترزچویس را نیز در همین مسیر عبور دهید.
برای محافظت بیرونی سلاح، می شود از مواد واکسی بجای روغن استفاده کرد. واکس محافظ قویتری در برابر رطوبت است و به چوب یا پلاستیک آسیب نمی رساند و گرد و خاک را نیز به خود جذب نمی کند. کمپانی Brownell واکس های خوبی دارد که از بخش های فلزی و چوبی و چرمی سلاح بطور همزمان محافظت می کند و یک قوطی آن مدتها جوابگوی نیاز شماست.
تصویر واکس براونل
اگر در هوای سرد و پر بارش به تیراندازی و شکار می روید، واکس قوی تری نیاز دارید که برای آن می توانید از واکس چوب کفپوش نیز استفاده کنید. برای محافظت بخش های فلزی متحرک می توانید از گریس مخصوص شوترز چویس بنام All Weather Grease استفاده کنید.
تصویر گریس آل وتر کمپانی شوترز چویس
نیز استفاده از Remington Dri Lube برای قطعات داخلی تفنگ توصیه می شود زیرا که در سرما لخته نمی شود. در داخل لوله یک لایه نازک از مواد محافظی نظیر Break Free CLP یا Hoppe’s MDL یا Shooter’s Choice Rust Prevent توصیه می شود.
تمیز کردن ساچمه زنی ها، با توجه به اینکه ملقمه ای از دوده باروت و پلاستیک نمد و سرب یا مس ساچمه ها به دیواره داخلی لوله هایشان مالیده می شود، دردسر بیشتری دارد. برای شروع لوله ها از قاب بدنه باز کنید. سپس مقداری از محلول Shooter’s Choice Shotgun and Choke Tube Cleaner را بدرون لوله اسپری کنید – یا دو کهنه خیس به این ماده را از هر لوله عبور دهید و بگذارید لوله ها 10 دقیقه بحال خود باشند. در اینحالت ورآمدن پلاستیک نمد مالیده شده به داخل لوله به آن شکل زمخت و خراشیده ای می دهد. اصلا وحشت نکنید! باید همینطوری ور بیاید تا بشود پاکش کرد!
تصویر اسپری شوترزچویس مخصوص ساچمه زنی
در این هنگام یک کهنه آغشته به محلول را با استفاده از برسی برنجی که یک درجه بزرگتر از گیج تفنگ شماست از لوله عبور دهید. دقت ویژه ای در مورد محفظه احتراق و خصوص مخروطی آن داشته باشید. سپس دو کهنه خیس محلول و در پی آن دو کهنه خشک از لوله رد کنید.
اگر علیرغم تمام این تمهیدات، هنوز بقایای نمد پلاستیکی در لوله مشهود بود، مقداری پشم فولاد – 0000 Steel Wool – را دور برس برنجی بپیچید ده مرتبه دیگر سمبه بزنید و مجددا دو بار کهنه آغشته به محلول و در پی آن یک کهنه آغشته به محلول محافظ ضد زنگ شوترزچویس از لوله عبور دهید.
تصویر پشم فولاد نمره 0000
اگر ساچمه زنی کمرشکن است، در هربار تنظیف، حتما مفصل و بست را روغنکاری کنید. هر 10 سال یکبار نیز ساچمه زنی را به تفنگ سازی ببرید و از استادکار بخواهید که تمام اکشن را باز کند و تمیز کرده و روغنکاری کند. اگر ساچمه زنی دستکش است، لااقل یکبار در هر فصل تا جای ممکن اسلحه را از هم باز کنید و تمام اجزاء مکانیکی – خصوصا مکانیزم ماشه – را روغنکاری کنید.
در تمیز کردن اسلحه، شرایط اقلیمی و نیز شرایط شکارگاه، اثر تعیین کننده دارند. فی المثل اگر به شکار پرندگان آب نشین می روید و با بارندگی و باد شدید روبرو هستید، تنظیف و روغنکاری و محافظت اسلحه فوریت بیشتری دارد تا زمانیکه در دشتی خشک و زیر آفتاب درخشان در کمین شکار نشسته اید.
قاعده کلی این است که اسلحه را باید در اسرع وقت تمیز کرد و خوب حفاظت نمود تا یک عمر به شما خدمت کند. حتی اگر بشود در شکارگاه یا میدان تیر اینکار کرد بهتر از صبر کردن تا زمان برگشت به منزل است. کیت های متعددی برای تنظیف در شکارگاه و میدان وجود دارند که در تصویر زیر یک نمونه آن ساخت کارخانه Gerber را مشاهده می کنید.
پیروز باشید
Link to this log لینک به این نوشته - 1:26 PM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
تمیز نگاهداشتن سلاح و رسیدگی و روغنکاری آن یکی از مهمترین راههای تضمین عمر طولانی و عملکرد درست آن است. با توجه به تنوع انواع و درجه آلودگی لوله و سیستم خوراک رسانی و احتراق، راه یکسانی برای تمیز کردن سلاح وجود ندارد. اما در اینجا تلاش می کنیم تا مبانی تمیزکردن سلاح های گرم را مورد بررسی قرار بدهیم.
نیز قابل توصیه است که بعد از پایان تیراندازی سلاح را در اسرع وقت تمیز کنید تا ضایعات باقیمانده در اسلحه فرصت خشک شدن و استحکام پیدا نکنند.
هر شکارچی موظف است تا از صحت عملکرد سلاح گرم و تمیز بودن آن پیش از حرکت به قصد شکار اطمینان حاصل کند. رعایت این امر نه فقط به دقت سلاح در هنگام تیراندازی می افزاید که احتمال عملکرد درست مکانیزم خوراک رسانی و احتراق را نیز بالا می برد. (البته باید توجه کنیم که تفنگ بلافاصله بعد از پاک کردن لوله، بخاطر چرب شدن خان درون لوله، بجای درست چرخانیدن مرمی آنرا سر می دهد و این باعث می شود که یکی دو گلوله اول آفست زیادتری از حالت عادی اسلحه داشته باشند. پس پیش از استفاده از تفنگ برای هدفگیری نخجیر باید یکی دوباره اسلحه پر و خالی شده باشد تا در دقیقترین وضعیت خود عمل کند.
اکنون بیایید نگاهی کنیم به مبانی پاک کردن سلاح در منزل
در اینجا نگاهی داریم به فهرست ملزومات اینکار:
- کتابچه راهنمای اسلحه – در صورت وجود
- پایه نگهداری اسلحه در وضعیت افقی در مدت تنظیف – می تواند از چند تخته و یک پتو نیز تشکیل شده باشد.
تصویر یک پایه تفنگ
- سنبه تنظیف – Cleaning Rod – و یا ریسمان لوله – Bore Snake
- سر سنبه شکافدار یا پیچی – Jag- برای استفاده از کهنه تنظیف
- برس برنجی در سایز مناسب برای عبور از لوله
- کهنه های تنظیف در ابعاد مناسب برای عبور از لوله – ترجیحا پارچه پنبه ای
- دستکش لاستیکی – دستکش ظرفشویی هم مناسب است
- ست آچار پیچ گوشتی مخصوص اسلحه سازی – یا لااقل آچارهای مناسب اسلحه شما
- مایع حلال مخصوص تنظیف سلاح، روغن و گریس
- برس کوتاه برنجی یا مسی یا یک مسواک دست دوم
- چراغ قوه لوله – در اندازه ای که از درون لوله عبور کند.
- کهنه های خشک و تمیز
- محافظ چشم.
و طبعا انتظار می رود پیش از شروع به تنظیف، موارد ایمنی زیر را نیز رعایت کرده باشید:
- لوله را در جهتی امن نگاهدارید.
- از خالی بودن سلاح کسب اطمینان کنید - خشاب و فشنگ ها را درآورده و محفظه احتراق را بازدید کنید.
- میز کار را از هرگونه اشیاء زاید خالی کرده و تمیز و خشک کنید.
- مهمات را از سلاح دور کنید.
- دقت کنید محل کار از تهویه مناسب برخوردار باشد.
- در تمام مدت کار از عینک ایمنی و دستکش لاستیکی استفاده کنید.
اگر امکانش هست، همواره تنظیف را از سمت گلنگدن انجام دهید. اینکار باعث می شود تا دوده و ضایعات موجود در لوله از نوک آن خارج شود و عملیات تنظیف منجر به خط افتادن و صدمه خوردن دهانه لوله نشود. برای باز کردن گلنگدن – اگر امکانش هست – از راهنمای کارخانه استفاده کنید.
شش مرحله استاندارد در تنظیف سلاح
مرحله اول
یک برس تنظیف را که در اندازه لوله سلاح است به سر سنبه وصل کنید. غالبا پایه برس ها فرز خورده است و براحتی در سر سنبه می پیچد و نصب می شود. مقدار اندکی مایع تنظیف را در یک ظرف کوچک و عمیق – مثل قوطی فیلم عکاسی – بریزید و برس را در آن بخیسانید. از فروکردن مستقیم برس در شیشه مایع تنظیف خودداری کنید زیرا با کثیف بودن برس، مقداری دوده و براده وارد کل مایع شده و آنرا کثیف می کند.
مرحله دوم
سنبه را به همراه برس مرطوب در مایع تنظیف را بدقت وارد لوله کنید و مراقب باشید مایع تنظیف روی بدنه اسلحه خصوصا قنداق آن نریزد. سنبه را در طول لوله بجلو ببرید تا از سر لوله بیرون بزند. اینکار را چند بار تکرار کنید – مثلا 10 مرتبه - تا ضایعات و دوده چسبیده بروی خان ها از بدنه لوله جدا شوند.
مرحله سوم
برس را از سر سنبه باز کرده و سر سنبه شکافدار را ببندید و کهنه تنظیفی مناسب کالیبر لوله به آن متصل کنید. اکنون سنبه را بدرون لوله بکشید و از اسلحه خارج کنید. سپس با استفاده از چراغ قوه مخصوص لوله را بررسی کنید. اگر هنوز دوده در لوله دیده می شود، کهنه دیگری به سر سنبه ببندید و تمیز کردن را ادامه دهید تا دیگر دوده ای در لوله باقی نماند. اگر حین کار متوجه شدید که روی خود سنبه را دوده و ضایعات کثیف کرده فورا تمیزش کنید.
مرحله چهارم
اکنون یک کهنه تمیز و روغن خورده را به سر سنبه متصل کرده و در لوله فروببرید تا از سمت دیگر خارج شود. این روغن مانع از زنگ زدگی درون لوله خواهد شد. اکنون لوله اسلحه تمیز است.
مرحله پنجم
از برس کوتاه مسی یا مسواک قدیمی برای تمیز کردن گلنگدن و مسیر آن روی سلاح و محفظه استفاده کنید و هر گونه دوده و ضایعات را پاک کنید. سپس با کهنه ای تمیز این مجموعه را بدقت تمیز کنید و لایه نازکی از روغن روی آن بکشید.
مرحله ششم
تمام اسلحه را از ابتدا تا انتها با یک کهنه تمیز که کمی روغنی است دستمال بکشید.
توجه کنید که اگر امکان باز کردن و درآوردن گلنگدن وجود ندارد، باید از سرلوله اقدام به تنظیف کنید. در طی این مدت حتما کهنه تمیزی را در کف محفظه احتراق و محوطه خوراک رسان نگهدارید تا دوده و ضایعات بدرون این ناحیه نریزد.
چند نکته قابل توجه:
در مورد کیفیت برس و کهنه های تنظیف مطلقا خسیس بازی در نیاورید! این ها مهمترین ترین ابزارهای تنظیف هستند و اگر کیفیتشان خوب نباشد کار پیش نمی رود و ممکن است به لوله هم صدمه بزنید! استفاده از سرسنبه های نوک تیز که در کهنه فرو می روند و بعد با بیرون زدن از لوله آنرا بیرون می اندازند ارجح است. مارکهای سینکلر و اکیوپرو برای این منظور خوب هستند. سری سینکلر راهنمای نوع کهنه تنظیف مناسب برای سر سنبه مورد نظر را هم دارد. البته بعد از مدتی خودتان دستان می آید که کدام سر سنبه با کدام کهنه تنظیف بهتر کار می کند.
تصویر یک سرسنبه اکیوپرو
تصویر یک ست سرسنبه اکیوپرو
برای برس حتما از نوع برنجی با مغزی برنجی استفاده کنید و از نوع آهنی شدیدا دوری کنید. برس های نایلونی برای استعمال پاک کننده های قوی مجهز به آمونیوم - که برای حل کردن ضایعات مس در درون لوله بکار می روند – خوبند. برای فرچه پنبه ای حتما از نوع طبیعی آن که با ریسمان برنجی به هم بافته شده استفاده کنید.
برای ساچمه زنی خوب است که سایز برس برنجی بکار رفته یک درجه از سایز گیج اسلحه بالاتر باشد. مثلا سایز 10 را برای تفنگ گیج 12 استفاده کنید. برس های Tornado نیز خوب هستند. تولید کننده های معروف این برس ها عبارتند از Sinclair و ProShot و Dewey و Midway و Brownells.
تصویر برس برنجی شاتگان ساخت کارخانه سنیکلر
در مورد مسیریاب لوله – Bore guide – که در تفنگ های گلنگدنی جایگزین گلنگدن شده و اجازه دسترسی راحت به لوله را از مسیر گلنگدن می دهد، استفاده از محصولات Sinclair و Stoney Point و Dewey مجهز به منافذ ورود مایع تنظیف توصیه می شود.
عکس چند مسیریاب محصول استونی پوینت
منفذ ورودی این مسیریاب ها به شما امکان می دهد مایع تنظیف یا ماده محافظ را مستقیما به درون کهنه تنظیف یا سرسنبه پنبه ای برسانید و از ریختن آن روی دست یا قندان اسلحه جلوگیری می کند.
در این سوی دنیا ماشاالله هر ماه یک مایع تنظیف جدید در بازار ظاهرا می شود و ادعای معجزه دارد! نیازی نیست با آمدن هر فرمول جدید، شیشه های قبلی را در خاکروبه بیاندازید و دست در جیبتان ببرید. یک مایع تنظیف خوب، مثل محصولات Shooter’s Choice که براحتی دوده باروت و باقیمانده پلاستیک را در خود حل می کند و نیز تا حد زیادی مس باقیمانده در لوله را هم برمی دارد، برای تمیزکاری کافیست.
تصویر مایع تنظیف محصول شوترزچویس
اگر بعد از تنظیف با شوترزچویس، هنوز آثار مس در لوله مشهود بود، بروید سراغ مایع Sweets 7.62. بعد برای پاک کردن از لوله باید از مایع Hoppe’s No 9 استفاده کنید. بعد از اتمام تنظیف، دو یا سه کهنه تمیز را از لوله عبور دهید تا آنرا تمیز و خشک کند.
تصویر مایع هاپس شماره 9
تصویر مایع سوییت 7.62 که پاک کننده ای نیرومندی است
اگر هنوز آثار مالیده شدن مس در روی خوان ها دیده می شود، یک سرسمبه پنبه ای ببندید، آنرا از لوله بیرون بزنید و به محلول سوییت 7.62 آغشته کنید و به بدرون لوله بکشید و بعد 15 مرتبه آنرا به آرامی در امتداد لوله عقب و جلو ببرید بدون اینکه از لوله بیرون بزند. سپس دوباره محلول بزنید و 15 مرتبه دیگر سنبه را عقب و جلو کنید.
دقت کنید که محلول مذکور خیلی قوی است و نباید بیش از یک ربع ساعت در لوله بماند. در پایان کار یک کهنه تمیز را از لوله عبور دهید تا باقیمانده این ماده آبی رنگ از لوله بدر آید. سپس دو کهنه آغشته به محلول Hoppe No 9 را پشت سر هم از لوله عبور دهید و در پایان دو کهنه تمیز را از لوله بگذرانید. برای حسن ختام یک کهنه آغشته به ماده محافظ ضد زنگ شوترزچویس را نیز در همین مسیر عبور دهید.
برای محافظت بیرونی سلاح، می شود از مواد واکسی بجای روغن استفاده کرد. واکس محافظ قویتری در برابر رطوبت است و به چوب یا پلاستیک آسیب نمی رساند و گرد و خاک را نیز به خود جذب نمی کند. کمپانی Brownell واکس های خوبی دارد که از بخش های فلزی و چوبی و چرمی سلاح بطور همزمان محافظت می کند و یک قوطی آن مدتها جوابگوی نیاز شماست.
تصویر واکس براونل
اگر در هوای سرد و پر بارش به تیراندازی و شکار می روید، واکس قوی تری نیاز دارید که برای آن می توانید از واکس چوب کفپوش نیز استفاده کنید. برای محافظت بخش های فلزی متحرک می توانید از گریس مخصوص شوترز چویس بنام All Weather Grease استفاده کنید.
تصویر گریس آل وتر کمپانی شوترز چویس
نیز استفاده از Remington Dri Lube برای قطعات داخلی تفنگ توصیه می شود زیرا که در سرما لخته نمی شود. در داخل لوله یک لایه نازک از مواد محافظی نظیر Break Free CLP یا Hoppe’s MDL یا Shooter’s Choice Rust Prevent توصیه می شود.
تمیز کردن ساچمه زنی ها، با توجه به اینکه ملقمه ای از دوده باروت و پلاستیک نمد و سرب یا مس ساچمه ها به دیواره داخلی لوله هایشان مالیده می شود، دردسر بیشتری دارد. برای شروع لوله ها از قاب بدنه باز کنید. سپس مقداری از محلول Shooter’s Choice Shotgun and Choke Tube Cleaner را بدرون لوله اسپری کنید – یا دو کهنه خیس به این ماده را از هر لوله عبور دهید و بگذارید لوله ها 10 دقیقه بحال خود باشند. در اینحالت ورآمدن پلاستیک نمد مالیده شده به داخل لوله به آن شکل زمخت و خراشیده ای می دهد. اصلا وحشت نکنید! باید همینطوری ور بیاید تا بشود پاکش کرد!
تصویر اسپری شوترزچویس مخصوص ساچمه زنی
در این هنگام یک کهنه آغشته به محلول را با استفاده از برسی برنجی که یک درجه بزرگتر از گیج تفنگ شماست از لوله عبور دهید. دقت ویژه ای در مورد محفظه احتراق و خصوص مخروطی آن داشته باشید. سپس دو کهنه خیس محلول و در پی آن دو کهنه خشک از لوله رد کنید.
اگر علیرغم تمام این تمهیدات، هنوز بقایای نمد پلاستیکی در لوله مشهود بود، مقداری پشم فولاد – 0000 Steel Wool – را دور برس برنجی بپیچید ده مرتبه دیگر سمبه بزنید و مجددا دو بار کهنه آغشته به محلول و در پی آن یک کهنه آغشته به محلول محافظ ضد زنگ شوترزچویس از لوله عبور دهید.
تصویر پشم فولاد نمره 0000
اگر ساچمه زنی کمرشکن است، در هربار تنظیف، حتما مفصل و بست را روغنکاری کنید. هر 10 سال یکبار نیز ساچمه زنی را به تفنگ سازی ببرید و از استادکار بخواهید که تمام اکشن را باز کند و تمیز کرده و روغنکاری کند. اگر ساچمه زنی دستکش است، لااقل یکبار در هر فصل تا جای ممکن اسلحه را از هم باز کنید و تمام اجزاء مکانیکی – خصوصا مکانیزم ماشه – را روغنکاری کنید.
در تمیز کردن اسلحه، شرایط اقلیمی و نیز شرایط شکارگاه، اثر تعیین کننده دارند. فی المثل اگر به شکار پرندگان آب نشین می روید و با بارندگی و باد شدید روبرو هستید، تنظیف و روغنکاری و محافظت اسلحه فوریت بیشتری دارد تا زمانیکه در دشتی خشک و زیر آفتاب درخشان در کمین شکار نشسته اید.
قاعده کلی این است که اسلحه را باید در اسرع وقت تمیز کرد و خوب حفاظت نمود تا یک عمر به شما خدمت کند. حتی اگر بشود در شکارگاه یا میدان تیر اینکار کرد بهتر از صبر کردن تا زمان برگشت به منزل است. کیت های متعددی برای تنظیف در شکارگاه و میدان وجود دارند که در تصویر زیر یک نمونه آن ساخت کارخانه Gerber را مشاهده می کنید.
پیروز باشید
Link to this log لینک به این نوشته - 1:26 PM - مطلب را به بالاترین بفرستید:
10 Comments اظهار نظر از طرف دوستان
........................................................................................
| Home Page | صفحه اصلی |
| Contact me! | ایمیل به من |
| RSS Feed | آر اس اس |
|
بحث های منتخب
Selected topics |
|
سلاح و تیراندازی
Firearms and Shooting |
|
لینکهای مورد نیاز
Needful Links |
|
اخذ مجوز خرید و مالکیت و شکار
Possession and Acquisition and Hunting Licenses |
|
دارنده های مجوز
Licensees |
|
شکار و قوانین مربوطه
Hunting and Regulations |
|
ارتباطات
Links |
