● شکار خرس سیاه – Black bear – قسمت دوم

دانستنی های شکار خرس سیاه







همانطور که قبلا هم ذکر شد، خرس سیاه در حوزه وسیعی از آمریکای شمالی پیدا می شود. در اینجا نقشه پراکندگی این حیوان را ملاحظه می کنید که نشان می دهد غالب خاک کانادا و بخش های وسیعی از ایالات متحده و نیز بخش هایی از شمال مکزیک بعنوان زیست گاه این حیوان شناسایی شده اند :



حس بویایی و شنوایی بسیار قوی این حیوان آنرا تبدیل به نخجیری ایده آل برای شکارچیان مجرب و صبور و جویای شکارهای دشوار کرده است. برای غلبه براین نخجیر قوی و محتاط از دو روش استفاده می شود.

روش اول – یافتن و تعقیب – Spot and Stalk

در این روش، شکارچیان در فاصله مطمئنی از محل میوه چینی خرس ها مخفیگاه درست می کنند و به کمین می نشینند و با مشاهده یک خرس و تصمیم گیری اینکه بدنبالش بروند شروع به تعقیب خرس می کنند تا کم کم خود را به او نزدیک نمایند. این روش در پاییز موثر تر است زیرا که خرس را برای چاق تر شدن در تعجیل هستند و این عجله کمی از حواس جمع ایشان را مختل می کند و نیز آنها را بیشتر به سمت بوته های توت وحشی و درختان سیب و هلو و بلوط و گردوی جنگلی می کشاند و کمتر بدنبال شکار هستند.

شکارچیان در مناطق پر از خرس تنها کافیست بوته هایی را که میوه رسیده دارند پیدا کنند و ببینند که آثار حضور خرس در اطراف آنها مشهود است. دانستن زمان رسیدن هر یک از انواع میوه ها و دانه ها مهم است.

تصویر خرس در حال خوردن توت وحشی



در حال کمین شکارچیان مواظب جهت باد هستند و با تغییر آن موضع خود را عوض می کنند تا در خلاف جهت باد باقی بمانند و بوی ایشان توسط خرس کشف و عامل فرار وی نشود. دقت شود که اگر این تعقیب در سراشیبی انجام می شود، در صبح جهت باد رو به بالا و در عصر رو به پایین است. باید از تمام عوارض طبیعی و گیاهان موجود برای مخفی کردن حرکت خود به سمت خرس استفاده کرد و باید مسیری را انتخاب کرد که راه رفتن در آن سر وصدای کمتری تولید کند (ترجیحا کمتر از شاخه و برگ خشک پوشیده شده باشد).

تصویر یک شکارچی در حال هدفگیری خرس سیاهی که از سراشیبی بالا می آید.



روش دوم – فراخوان حیوان درنده – Predator Calling

اگر در اواخر تابستان، و پیش از زمان رسیدن توت و میوه های جنگلی شکار را آغاز کرده اید می توانید از خصوصیات شکارچی گری خرس استفاده کنید. این زمان خصوصا با توجه به اینکه فصل بارندگی و فراوانی حشرات – که منبع آسانی از پروتئین برای خرس ها هستند – هنوز شروع نشده، موجب گرسنگی دایمی خرس و توجه آن به حیوانات کوچک جثه است، خصوصا اگر زخمی باشند (صدای حیوان زخمی قابل تقلید است).

توجه داشته باشید که این صدا همه حیوانات شکارچی را به طرف شما جلب می کند و علاوه بر خرس ممکن است سر و کله گرگ و شیرکوهی و روباه و نظایر آن نیز پیدا شود. بنابراین استفاده از این روش در مواردی که به تنهایی شکار می کنید عاقلانه نیست. برای انجام موفق این روش به دو یا سه شکارچی نیاز است.

یک شکارچی که از دستگاه تقلید صدای حیوانات استفاده می کند زاویه دیدی در حد 220 درجه دارد. تلاش برای سرک کشیدن و بدست آوردن دید بازتر می تواند منجر به دیده شدن توسط شکار و گریختن آن شود. طبعا در این حالت عدم داشتن دید به پشت سر نیز خطرناک است و به همین علت نیاز به حضور شکارچی دیگری است که آن جهت را پوشش دهد. ضمنا باید دقت کنید که خرس ها از هر نوع حیوانی تغذیه نمی کنند و مثلا دستگاه تقلید صدای موش و خرگوش ایشان را جذب نمی کند.

جهت باد بسیار مهم است و یا باید اصلا باد در کار نباشد یا اینکه از پهلو بوزد – یعنی گویی در گوش شما که رو به میدان نشسته اید زمزمه می کند. اگر باد به صورت شما بوزد به این معناست که همکار شما بر خلاف جهت باد نشسته و شانس شکار از سمت وی خنثی می شود. در زمان دیده شدن حیوان باید از علایم صوتی نامحسوس استفاده کنید تا ضمن ارتباط با یکدیگر کمترین امکان لو رفتن موقعیت را داشته باشید.

ارتفاع مخفیگاه نیز باید به حدی باشد که دید شما را نسبت به حوزه تیراندازی تامین کند و در عین حال موضع شما را از مسافت های دور آَشکار نسازد.

هدفگیری صحیح خرس در هنگام شکار

کشتن سریع و جمع کردن شکار از صحنه، یکی از وظایف اخلاقی شکارچیان است. برای ضربه زدن صحیح باید از آناتومی این حیوان آگاه بود و نیز با توجه به توان شخصی و دقت و برد سلاح مورد استفاده این شلیک را انجام داد. دقت کنید که احتمال حمله خرس زخمی به شکارچی زیاد است و حتی اگر خرس بعد از تیراندازی متواری شود، بدلیل داشتن پشم ضخیم و لایه های چربی در زیرپوست، به آسانی خونریزی نمی کند و ردگیری او بعد از اصابت گلوله کار دشواری است.

گلوله از طریق وارد آوردن شوک شدید و خسارت بافتی سنگین می تواند حیوان را از پای درآورد. اما بشرطی می تواند اینکار را انجام دهد که اندازه اش درست انتخاب شده باشد و تفنگ بکار رفته نیز برای این منظور مناسب باشد. در صورت قوی بودن این دو، گلوله قادر است حتی استخوان را نیز در هم بشکند و وارد اعضای حیاتی حیوان بشود. در شکار خرس با تفنگ های سرپر باید دقت داشت که اولا بدلیل ابتدایی بودن مکانیزم این سلاح ها، ضرب گلوله و برد آن در مقایسه با فشنگ های سنترفایر کمتر است و دوما باتوجه به نبود امکان پر و خالی کردن مجدد اسلحه، شکارچی عملا تنها یک شانس برای از پای درآوردن شکار دارد.

هدفگیری وقتی خرس را از پهلو مشاهده می کنید:



وقتی خرس را از پهلو مشاهده می کنید، موقعیت های متعددی برای شلیک موفق خواهید داشت. بهترین ناحیه برای هدفگیری، منطقه شانه و سینه است. اگر کالیبر و تفنگ درست انتخاب شده باشد، مرمی می تواند استخوان کتف را شکسته و وارد قلب یا ریه شود. ضربه به گردن این حیوان آنرا فوری از پای در می آورد اما کوتاهی گردن خرس این نوع هدفگیری را مشکل می کند. جمجمه این حیوان نیز بسیار سخت و در عین حال شیب دارست و امکان کمانه کردن مرمی از روی آن وجود دارد.

هدفگیری وقتی خرس بشکل مورب در حال دور شدن است:



خرس در این حالت پهلو و پشت خود را به سمت شکارچی گرفته و با احتساب موقعیت قلب و ریه ها می شود بدون برخورد گلوله با استخوان کتف این اعضاء را هدف قرار داد. در این حالت شکارچی باید در ذهن خود مدلی سه بعدی از موقعیت این اعضاء را مجسم کرده و با توجه به زاویه موجود این حدس را تنظیم کند. طبعا هر چه زاویه شکارچی و خرس مورب تر باشد، احتمال زخمی کردن باسن خرس بجای کشتن آن بیشتر می شود!

هدفگیری وقتی خرس بشکل مورب در حال نزدیک شدن است:



خرس در اینحالت سر و گردن و بالا شانه خود را به سمت شکارچی گرفته و یک ضربه مناسب به پایه گردن و و یا زیر گردن در محل اتصال به شانه می تواند وارد ریه و قلب حیوان شده و او را از پای درآورد.

هدفگیری وقتی خرس مستقیم به سمت شکارچی می آید:


در اینحالت خرس گردن و سینه خود را به سمت شکارچی گرفته و هدف قرار دادن پایین گردن و یا وسط سینه و یا ناحیه بین این دو می تواند خرس را از پای درآورد.

هدفگیری وقتی خرس پشتش به شکارچی است:



این وضعیت برای هدفگیری مناسب نیز و جز در موارد نادری که شکارچی در ارتفاع بالاتری قرار گرفته و گردن حیوان در تیررس اوست، توصیه نمی شود و بهتر است از تیراندازی و زخمی کردن حیوان خودداری کرد.

نگاهی به آناتومی خرس

طرح خرس از پهلو



طرح موقعیت استخوان های خرس



طرح موقعیت قلب و دستگاه گردش خون



طرح موقعیت امعاء و احشاء خرس



هدفگیری نقطه ای در وسط ریه ها و یا کمی پایین تر از آن می تواند خرس را فوری از پای درآورد. مزیت این هدفگیری این است که اولا قلب در وسط سینه خرس قرار گرفته و دوم اینکه ریه ها توسط سایر اعضاء حساس داخلی خرس دربرگرفته شده اند. لوله آئورت خرس درست در بالای قلب واقع شده، کلیه ها درست پشت ریه قرارگرفته اند و در مرکز پشت ستون فقرات و نخاع حیوان قرارگرفته و مرمی در مسیر ورود به بدن خرس و کمانه کردن در درون آن به یک یا چند تا از این اعضاء مهم ضربه مهلک خواهد زد.

تصویر موقعیت قلب و ریه ها در دو جهت



نکات مهم در مورد پاک کردن و نگهداری گوشت خرس و پوست آن در شکارگاه

تصویر خرس بعد از شکار و آماده برای پاکسازی



خیلی پیش از ترک خانه برای انجام شکار، باید در مورد نحوه پروسس و کاربری گوشت و پوست خرس تصمیم خود را گرفته باشید. بدون برنامه ریزی قبلی، شما می مانید و یک لاشه 200 کیلویی خرس در وسط ناکجا آباد! باید دقت کنید که هم لاشه و هم پوست می توانند در دماهای بالای صفر بسرعت فاسد شوند. پاک کردن و پوست کندن یک خرس به تنهایی کاری بسیار دشوار و در مواردی غیرممکن است. اگر بار اولتان است که به شکار خرس می روید بیاد داشته باشید که پروسس کردن یک خرس در شکارگاه کاری است بسیار سخت. اما داشتن ابزار آلات مناسب می تواند اینکار را تسهیل کند. در اینجا فهرستی از ملزومات اینکار را مشاهده می کنید:

چاقوی تیز و سنگ چاقو تیزکن

اره استخوان بر - Boning saw

تصویر اره استخوان بر و چاقوهای پوست کندن و پاک کردن لاشه در یک کیت مخصوص شکار


تبر بزرگ یا کوچک - Axe or hatchet

پارچه پنیر پیچ – پارچه کتانی مشابه گاز استریل یا پنیرگیری – مخصوص شکارهای بزرگ – یا ملحفه کهنه


ورقه پلاستیک یا سفره پلاستیکی

طناب

سیم بکسل و رمپ – سطح شیب دار- و قلاب بکسل و وینچ - مکانیزم کشش اهرمی برای جابجا کردن اشیاء سنگین مثلا لاشه خرس

قرقره پولی محکم

گاری چرخدار حمل شکار – اصطلاحا Deer Cart


نیم کیلو فلفل سیاه

هفت تا ده کیلو نمک

برای قابل نمایش کردن پوست خرس باید آنرا به شیوه مخصوصی پوست کنی کرد. نیز باید توجه کرد که اگر غرض تاکسیدرمی حیوان است، روش دیگری در پوست کنی باید استفاده شود. اگر با یک متخصص تاکسیدرمی آشنایی دارید با او در این مورد مشورت کنید. شاید هم خود متخصص بخواهد پوست خرس را برای شما بکند تا طبق سفارشتان تاکسیدرمی را بسازد. در این صورت باید لاشه را هر چه سریعتر به وی برسانید.

تصویر خرس تاکسیدرمی شده



لاشه خرس باید تگ بخورد تا قانونی بودن وجود گوشت و پوست آن نزد شما در هنگام تردد بین شکارگاه و ایستگاههای بازرسی شکاربانی ثبت شده باشد. نیز ممکن است مجبور باشید طبق مصوبه فصل شکار، طبق برنامه با ایستگاهها تماس بگیرید تا بدانید آیا تعداد خرس زده شده به حد نصاب فصل رسیده یا هنوز می توانید به شکار ادامه بدهید.

طبق مقررات باید امعاء و احشاء خرس پیش از انتقال لاشه پاک شده باشد. جهاز تناسلی خرس باید هنوز به لاشه متصل باشد تا در صورت بازرسی جنسیت آن قابل ثبت باشد.

جابجا کردن لاشه کار مشکلی است. در فصل شکار با نزدیکتر شدن به پاییز، خرس ها بدلیل پرخوری زیاد بسیار متمراکم و سنگین می شوند و این امر در کنار گرد بودن بودن خرس، جابجا کردن آنرا بسیار سخت می کند به همین دلیل هم جابجا کردن یک خرس 100 کیلویی بسیار سخت تر از جابجا کردن یک گوزن به همان وزن است. نظر به نیاز به وسیله نقلیه برای حمل لاشه باید از قبل در مورد مقررات استفاده از وسایل نقلیه صحرایی – Off-road- کسب اطلاع کرده باشید (اگر هم سر راه از ملک خصوصی عبور می کنید باید قبلا هماهنگی لازم با صاحب ملک انجام شده باشد) البته اگر با تور به شکار بروید این کارها قبلا انجام شده است. وجود سیم بکسل و قرقره و وینچ و نیز سطح شیبدار در انتقال لاشه به درون وسیله نقلیه کمک می کند.

تصویر یک وسیله نقلیه آف رود



در مورد پوست کندن خرس روش زیر بطور کلی متداول است:

طرح نحوه برش دادن پوست خرس



برش ایجاد شده برای تخلیه امعاء و احشاء را به سمت سر حیوان و تا پایه گردن ادامه دهید – سعی کنید درست در وسط دو گوش حیوان حرکت کنید. سپس از مچ هر یک از پاهای جلو شروع کنید و داخل هر پا شکافی بدهید و ابتدا به سمت آرنج بروید و سپس مسیر را به سمت زیر بغل حیوان تغییر دهید تا به برش میانه بدن حیوان برسید. دقت کنید که خطهای برش پاها در میانه سینه لاشه به هم برسند. برای پاهای عقب، از کف پاشنه شروع کنید و برش را به پشت پا ببرید و حدود 3 اینچ (7.5 سانتیمتر) زیر مقعد به هم برسانید.

برای کندن پوست لازم است که مفاصل آرنج یا انگشتان هر پنجه قطع شوند. از پنجه های عقب شروع کنید سپس سراغ دم بروید و پوست کنی را به سمت سر حیوان ادامه بدهید تا سرانجام به ناحیه گردن برسید. توصیه می شود در این موقع سر را بطور کامل از بدن جداکرده و بگذارید متصل به پوست باقی بماند. اینکار هم باعث سهولت بازرسی می شود هم به شما امکان می دهد بعدا و سر فرصت به جداکردن پوست سر – که پروسه ای وقت گیر و دقیق است – بپردازید.

تصویر پوست خرس به همراه سر حیوان



بعد از اتمام پوست کنی، باید پوست را در مکانی خنک نگهداری کنید. سعی کنید تا حد امکان چربی و گوشت متصل به آنرا بتراشید و بعد داخل آنرا حسابی نمک پاشی کنید. یک خرس متوسط حدود هفت تا 10 کیلو نمک می برد. دقت کنید نمک فراوانی به محوطه اطراف گوشها، صورت، لبها و بینی برسد. نمک را به سمت گوشتی پوست بپاشید و با دست پخش کنید. ضخامت لایه نمک باید حدود یک سانتیمتر باشد. پوست را طوری تا کنید که طرف های گوشت دار روی هم قرار بگیرند، سپس لوله اش کنید و در یک کیسه پارچه ای با برزنتی که امکان عبور هوا داشته باشد قرار دهید. از کیسه های پلاستیکی حذر کنید زیرا باعث بخار کردن و خراب شدن خز می شوند.

تصویر خرس بعد از کندن پوست و برداشتن سر



برای نگهداری گوشت خرس:

اگر نمی توانید گوشت را سریعا به یخدان برسانید باید آنرا قطعه قطعه کنید تا بخش های ضخیم تر گوشت سریعتر خنک شوند. اگر بسته های یخ همراه دارید اطراف و لابلای قطعات بچینید. تا حد امکان دقت کنید که خاک و مو و کاه و خون به گوشت نچسبیده باشد. اره استخوان بر در اینجا بکار می آید. برای جدا کردن شانه ها می شود عضله ها و تاندون ها را از زیر بغل حیوان برید. برای جداکردن پاهای عقب از لگن خاصره و نیز برای جدا کردن سر حیوان از ستون فقرات باید از اره استفاده شود. تاندون های پشت را می شود با چاقو قطع کرد. برای محافظت گوشت از حمله حشرات می توانید از پارچه پنیرنیچی استفاده کنید. از کیسه پلاستیکی استفاده نباید کرد چرا که موجب گرم شدن و فساد زودرس می شود. برای دور کردن حشرات می توانید بقدر کافی روی تکه های گوشت فلفل بپاشید.

پخت گوشت خرس

گوشت خرس می تواند حاوی انگل هایی مانند تریشنلا اسپیرالیس – Trichinella Spiralis – و تاکسوپلاسما گاندی – Toxoplasma gondii – باشد که هردو برای انسان خطرناک و بیماری زا هستند. پخت صحیح گوشت آنها را از بین برده و گوشت خرس را قابل مصرف می کند. برای پخت مناسب باید دمای 375 درجه فارنهایت – حدود 190.5 درجه سانتیگراد – و مدت 25 دقیقه درنظر گرفته شود. درجه حرارت داخل گوشت باید لااقل به مدت 3 دقیقه به 160 درجه فارنهایت – حدود 71 درجه سانتیگراد – برسد. اگر دما سنج به همراه ندارید دقت کنید که گوشت آنقدر بپزد که هیچ نقطه صورتی رنگی در آن نماند و اثری از خونآبه در آن نباشد. خصوصا مواظب تکه های گوشت چسبیده به مفاصل و استخوان باشید. نیز باید توجه کرد که منجمد کردن گوشت باعث مرگ این انگل ها نمی شود.

تصویر گوشت یک خرس بالغ



توصیه می شود که پخت گوشت را بعد از یک هفته انجماد انجام دهید زیرا که طعم آن با ماندن در فریزر بهتر می شود.

تصویر خوراک گوشت خرس به همراه سبزیجات



در پست های آینده به سایر نخجیر ها خواهیم پرداخت.

پیروز باشید
شمخال میرزا

Link to this log     لینک به این نوشته - 2:49 PM -                                                 مطلب را به بالاترین بفرستید: